Μετά τη χριστουγεννιάτικη διακοπή, συνεχίζεται με καινούρια επεισόδια η τρίτη σαιζόν του σήριαλ Battlestar Galactica.
Βλέποντας αρκετούς να φτάνουν σ' αυτό το blog ψάχνοντας ιδέες για πλεκτά, σκέφτηκα να βρω μερικά ενδιαφέροντα λινκ.
Βρήκα λοιπόν, πώς να πλέξετε ένα κασκόλ σαν του Dr. Who, ή ένα δυαδικό κασκόλ (122 ολόκληρα byte πληροφορίας).
Υπάρχουν επίσης μερικά σχέδια με νεκροκεφαλές, για όσους αγαπούν τους πειρατές ή τον Σαίξπηρ: afghan - φουλάρι Γιόρικ.
Η Αθηναϊκή Λέσχη Επιστημονικής Φαντασίας (ΑΛΕΦ) σας καλεί την Κυριακή 28 Ιανουαρίου και ώρα 19:00 στο BIOS (Πειραιώς 84) στην προβολή της ταινίας Demon Seed (1977 – Ελληνικός τίτλος: Η Επανάσταση των Ρομπότ).
Το σενάριο είναι των Robert Jaffe, Roger O. Hirson & Dean R. Koontz βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Dean R. Koontz που εκδόθηκε και στα ελληνικά ως Το Σπέρμα του Δαίμονα από τις εκδόσεις Μπουκουμάνη το 1975.
Η σκηνοθεσία είναι του Donald Cammell. Παίζουν οι Julie Christie, Fritz Weaver, Gerrit Graham κ.ά.
55%
—Η αφίσα είναι από το onesheetindex.
Ανακαλύφθηκε στο Ιράν το αρχαιότερο γνωστό τάβλι, ηλικίας 5.000 ετών. Το γεγονός πως βρέθηκαν 60 πούλια προβληματίζει τους αρχαιολόγους, που προσπαθούν να καταλάβουν πώς παιζόταν.
Όσοι απογοητεύτηκαν με την είδηση αυτή, μπορούν να παρηγορηθούν μαθαίνοντας ότι η συγχρονισμένη κολύμβηση ήταν εφεύρεση των αρχαίων Ελλήνων.
Ο Παναγιώτης Κούστας σχολίασε στο blog του το σχόλιο του Στάθη Σ. που ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιό μου, κι έλαβε μια διευκρινιστική απάντηση από τον σκιτσογράφο-σχολιογράφο της Ελευθεροτυπίας. Διαβάστε την ολόκληρη εδώ.
Απ’ ό,τι φαίνεται, ο Στάθης Σ. δεν αναφερόταν κατά της εναλλακτικής ιστορίας στη λογοτεχνία, αλλά κατά των εικασιών στην ιστορική επιστήμη, “για την πολιτική και ιστορική χρήση του αν”.
Όπως όμως σχολιάζει και κάποιος στο όμορο blog, αυτό δεν είναι καθόλου “παραπάνω από ευκρινές” έτσι που διατυπώθηκε στην εφημερίδα. Αν ήταν, δεν θα είχα ασχοληθεί, ασχέτως του αν συμφωνώ ή διαφωνώ. Αλλά όταν διάβασα για το τι θα είχε συμβεί στην περίπτωση που επικρατούσε η Αριστερά στα Δεκεμβριανά, το μυαλό μου πήγε κι εμένα στο βιβλίο του Φύσσα (και ακολούθως στο όλο ρεύμα της εναλλακτικής ιστορίας στη λογοτεχνία). Ο κύριος Στάθης, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν σκέφθηκε καθόλου πως θα μπορούσε να παρεξηγηθεί, κι έτσι δεν φρόντισε να γίνει σαφέστερος. Συμβαίνουν αυτά.
Από την άλλη, τώρα, γιατί οι εικασίες στην ιστορική επιστήμη είναι προνόμιο μόνον των ηλιθίων ή των υστερόβουλων αναθεωρητών της ιστορίας; Η ιστορία είναι κάτι το οικουμενικώς αποδεκτό και παγιωμένο που δεν χρήζει αναθεώρησης σε καμιά περίπτωση; Η ιστορία των Χ είναι αυτή που διδάσκουν οι Χ, αυτή που διδάσκουν οι γείτονές τους οι Ψ, αυτή που διδάσκουν οι όποιοι Ζ — που θεωρούνται φιλο-Χ ή αντι-Χ — και πάει λέγοντας; Υπάρχουν καλές και κακές αναθεωρήσεις, ανάλογα με τα συμφέροντά μας, ή δεν επιτρέπεται καμιά αμφισβήτηση των “ιερών κειμένων”;
Ούτως ή άλλως, το “τι θα είχε συμβεί αν…” δεν είναι ιστορική επιστήμη εξ ορισμού, και ανήκει στο χώρο της μυθοπλασίας. Όπως και το “τι θα συμβεί αν…”, είναι ένα διανοητικό γύμνασμα που ανοίγει το μυαλό και βοηθά στην καλύτερη κατανόηση του παρόντος (φυσικά δεν αναφέρομαι σε καθαρά ψυχαγωγικά έργα ή φτηνά προπαγανδιστικά πονήματα). Πρέπει να διδασκόμαστε από την εμπειρία της ιστορίας, αλλά δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε για τις συνέπειες μιας διαφορετικής επιλογής;
Κι όταν αναφερόμαστε σε πράγματα που έχουμε ζήσει; Για παράδειγμα, όταν ο Καραμανλής ή ο Παπανδρέου γράφει τα απομνημονεύματά του ή όταν ο Κύρκος, ας πούμε, λέει στον Παπαχελά:
Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο —τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν [...] Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν.λένε τη γνώμη τους για ανθρώπους που γνώρισαν και, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς με την κρίση τους, δεν μπορείς να τους πεις ότι γράφουν επιστημονική φαντασία.
Με μια μονοκονδυλιά, ο Στάθης Σ. στη σημερινή Ελευθεροτυπία διαγράφει ολόκληρο το είδος της εναλλακτικής ιστορίας και κάθε παρόμοια μαλακία των κουλτουριαραίων.
Ενα απ' τα κλισέ που έχει αρχίσει να φοριέται πολύ τον τελευταίο καιρό είναι το «αν» (όχι δυστυχώς το φερώνυμο ποίημα του Κίπλινγκ) -αλλά, το «αν» στην Ιστορία.!LOL!
Μάλιστα αυτό το «αν» εις ό,τι αφορά στα καθ' ημάς, αναφέρεται όλο και πιο συχνά - πυκνά στο τι θα μας είχε συμβεί «αν» επικρατούσε η Αριστερά στα Δεκεμβριανά ή τον εμφύλιο.
Σε αυτήν την περίπτωση θα είμασταν, λένε οι σοβαροί αυτοί άνθρωποι που αντιλαμβάνονται κατ' αυτόν τον τρόπο την πολιτική, κάτι σαν Βούλγαροι λαντζέρηδες στο Λονδίνο ή Πολωνές υδραυλικίνες στου Ψυρρή.
Σωστόν! Κι «αν» δεν είχε πέσει η Πόλη το 1453, θα μας έλεγαν ακόμα Ρωμαίους, η Κωνσταντινούπολη θα ήταν Βιέννη και η θεία μου η Φωτούλα θα είχε καρούλια.
Επίσης «αν» είχαν νικήσει οι ναζί το 1945, αυτοί που γράφουν τέτοιες σοβαροφανείς μαλακίες για το «αν» σήμερα, θα ήταν οι ίδιοι λαντζέρηδες (σκέτοι κι όχι απαραιτήτως Βούλγαροι) στο Μπέλσεν κι ο Κωδικός Ντα Βίντσι, παγωτό.
Τέλος, αν το «αν» ίσχυε στη Ιστορία, η αμετροέπεια, η αμορφωσιά και η σοβαροφάνεια, θα μπορούσαν να ήταν ιδιωτικό δικαίωμα του καθενός κι όχι χρήσιμη ηλιθιότητα στην υπηρεσία των Δυνατών.
Ο συγγραφέας Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον έφυγε από την συναινετική μας πραγματικότητα το πρωί της Πέμπτης, 11 Ιανουαρίου.
Ο RAW είχε πολιομυελίτιδα μικρός, που του άφησε το Υστερο-Πολιομυελιτικό Σύνδρομο (post-polio syndrome) και οι μύες του ατροφούσαν σιγά-σιγά. Είχε ένα πέσιμο πέρυσι τον Ιούνιο, που τον έστειλε στο νοσοκομείο. Τον Οκτώβριο βρέθηκε σε δύσκολη οικονομική θέση, αλλά με τη βοήθεια θαυμαστών και φίλων κατάφερε να περάσει με αξιοπρέπεια τις τελευταίες μέρες του. Ξεκίνησε μάλιστα κι ένα blog, απ' όπου και μπόρεσε να επικοινωνήσει για τελευταία φορά μ' όσους τον αγαπούσαν:
Αντίο, Μπομπ. Σ' ευχαριστούμε για όλα.Various medical authorities swarm in and out of here predicting I have between two days and two months to live. I think they are guessing. I remain cheerful and unimpressed. I look forward without dogmatic optimism but without dread. I love you all and I deeply implore you to keep the lasagna flying.
Please pardon my levity, I don't see how to take death seriously. It seems absurd.
RAW
Το monitor, το μεγαλύτερο ελληνικό site καταλογογράφησης ελληνικών blog, έκλεισε αυτό το Σαββατοκύριακο. Αυτή τη φορά δεν υπήρξαν μηνύσεις, συλλήψεις, κατασχέσεις δίσκων κλπ. Το site το έκλεισε (προσωρινά ελπίζουμε) ο ιδιοκτήτης του, Παναγιώτης Βρυώνης, για να μην εμπλακεί σε τέτοιου είδους περιπέτειες, όπως γράφει. Το συγκεκριμένο ποστ είναι αρκετά κατατοπιστικό από μόνο του, μην παραλείψετε όμως να διαβάσετε και την αλληλογραφία μεταξύ Βρυώνη και Λαμπρινής Θωμά (της δημοσιογράφου που ζήτησε να μην καταλογογραφείται το blog της στο συγκεκριμένο site). Διαβάστε επίσης τα σχόλια και τις αντιδράσεις σε άλλα blog από το trackback.
Έχουν γραφεί ήδη πολλά, και δεν έχω να προσθέσω τίποτε σημαντικό. Είναι ανόητο και εντελώς αντίθετο με τη φιλοσοφία των blog και του ίντερνετ να προσπαθείς να έχεις τέτοιον έλεγχο στα κείμενα που δημοσιοποιείς.
Όπως λέει ο Βρυώνης σε νεότερο ποστ του,
...από την στιγμή που δίνεις κάποιο υλικό δημόσια, δεν μπορείς να απαγορεύεις επιλεκτικά την κατανάλωσή του. Στο μυαλό μου αυτή είναι μια διάκριση που δεν θα ήθελα να επιτρέπεται. Είναι σαν να λές ότι απαγορεύω να διαβάζουν τα άρθρα μου στην Χ πόλη. Σαν να λές δεν επιτρέπω να διαβάζει το βιβλίο μου όποιος έχει όνομα που ξεκινάει από “Π”. Στο μυαλό μου αυτό ΔΕΝ είναι δικαίωμα του δημιουργού. Ειδικά στα feeds, η αναδημοσίευση του τίτλου, της ημερομηνίας και της πηγής θεωρώ ότι δεν πρέπει να είναι δικαίωμα του αρχικού δημιουργού να την απαγορεύει επιλεκτικά. Παρόμοιες πρακτικές μπορούν να οδηγήσουν σε διακρίσεις, εύνοια συγκεκριμένων συμφερόντων και γενικά θεωρώ ότι είναι ενάντια στο κοινό καλό.Από την άλλη, το monitor ήταν ένας πολύ χρήσιμος τόπος για την ανακάλυψη νέων blog, για μια γρήγορη ματιά στο τι γράφεται τώρα αλλά και στο τι έχει γραφτεί για ένα θέμα. Ας ελπίσουμε να βρεθεί μια λύση σύντομα.
Ο Νόρμαν Σπίνραντ είναι αρκετά γνωστός στους Έλληνες αναγνώστες.
Όπως έχουμε ξαναπεί, προσφέρει το τελευταίο του βιβλίο εφ He Walked Among Us μέσω του ίντερνετ, ενώ γράφει πλέον ιστορικά μυθιστορήματα, απογοητευμένος από την πολιτική προώθησης των Αμερικανών εκδοτών. Τελευταία ξεκίνησε μια στήλη στο διαδικτυακό περιοδικό TimesSquare, ενώ μόλις τελείωσε το μυθιστόρημα Osama the Gun.
Μπορείτε να τον ακούστε να τραγουδάει σ' ένα πειραματικό βίντεο που προβλήθηκε στην έκθεση “Aux Arts Citoyens”, που έγινε στο Παρίσι τον Απρίλιο του 2006.
...
Download the revolution
Install the revolution
...
The Web is the revolution.
Be the revolution — today — right now
...
Eat the revolution
Smoke the revolution
Snort the revolution
Shoot the revolution
...Today
Καλή χρονιά, και πάλι με ένα ωραίο ημερολόγιο από το Website at the End of the Univerce. Φέτος η εικονογράφηση είναι και πάλι από εξώφυλλα παλιών παλπ περιοδικών, και κάθε μήνας συνοδεύεται από μια λίστα με τα γενέθλια γνωστών συγγραφέων εφ. Σήμερα, ας πούμε, γιορτάζουμε τη γέννηση του Ισαάκ Ασίμωφ.
Μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή PDF από εδώ, όπου θα βρείτε και τις προηγούμενες χρονιές.
