Εδώ και δυο μήνες περίπου, ο Νόρμαν Σπίνραντ έχει το δικό του κανάλι στο YouTube, με πολιτικό σχολιασμό (Γιατί πραγματικά είμαστε στο Ιράκ;) μουσικά βίντεο (only chaos is real), παραλειπόμενα από την ιστορία του Star Trek κ.ά. Εδώ, μαθαίνουμε πώς δεν έγινε ταινία από τον Costa-Gavras το Ο Τζακ Μπάρον και η Αιωνιότητα.
Το νέο παιχνίδι-πυραμίδα των blog λέγεται “γράψε 7 αγαπημένες σου ταινίες”, και η πρόσκληση μου ήρθε από τον Φοίβο. Δυστυχώς και οι επτά δικές μου προέρχονται από ένα παράλληλο σύμπαν, και είναι:
Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή στην Ελευθεροτυπία, 10/3/2007
.
Μεγάλη συζήτηση ξεκίνησε με την γιορτή των Τριών Ιεραρχών στο Σικάγο και το σχετικό άρθρο του Τάκη Μίχα στην Ελευθεροτυπία (δείτε προηγούμενο ποστ). Μπορείτε να παρακολουθήσετε αρκετές συζητήσεις, με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες αυτές στην Καλύβα Ψηλά στο Βουνό και στο Gravity and the Wind. Η Ροδιά κρατάει έναν κατάλογο με τα σχετικά ποστ.
Από την Τετάρτη ώς σήμερα ειπώθηκαν πολλά. Δεν μπορώ να πω ότι τα διάβασα όλα, αλλά πρόσεξα κάποια που χρειάζονται σχολιασμό.
Μερικοί αναρωτιούνται για το πότε έγινε το συμβάν. Σύμφωνα με το Hellenic Heartbeat, που έβγαλε και το βίντεο, πρόκειται σαφώς για την εκδήλωση του 2007.
Άλλοι σχολιάζουν πως οι γονείς της την ονόμασαν έτσι επειδή ήταν αρχαιόπληκτοι. Σύμφωνα με το βιογραφικό της, το άλλαξε πριν από έναν χρόνο, από Γιασμίν Λη Λυσιστράτη. Το “Προμηθέα” της Ελευθεροτυπίας και του παλιότερου άρθρου του Βήματος ίσως να μεταφράζεται σωστότερα ως “Προμηθεία” (;!), ενώ το Pythaitha που αποδίδεται ως “Πυθία” μάλλον θα έπρεπε να είναι “Πυθαΐδα”.
Επίσης, ο εκ δεξιών της μάλλον δεν είναι ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, όπως έγραφε το ρεπορτάζ.
Πολλοί χάρηκαν ακούγοντας πώς το κορίτσι “τα χώνει στους παπάδες”. Εντάξει, κι εμένα αυτή ήταν η πρώτη μου αντίδραση, διαβάζοντας το άρθρο, γι’ αυτό κι έψαξα να βρω το βίντεο (μια γρήγορη αναζήτηση στους ελληνικούς aggregators δεν μου έδωσε το ποστ του s.frang της 25/2), οπότε ανακάλυψα και το πρώτο μέρος της ομιλίας, που κατά κάποιον τρόπο αποδυναμώνει όλα τα υπόλοιπα. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν αναφέρθηκε τίποτα γι’ αυτό στο άρθρο της εφημερίδας; Και την επόμενη μέρα το μεσημέρι, ο σταθμός του Συνασπισμού Στο Κόκκινο 105,5 μετέδωσε την ομιλία, ξεκινώντας όμως από το Βυζάντιο. Τους έστειλα ένα mail, αλλά με έγραψαν. Ίσως κοίταζαν μόνο τα SMS των 1,19 ευρώ.
Κι έτσι, η λεγόμενη “αντικειμενικότητα” του Τύπου ήταν μια από τις παράπλευρες απώλειες της όλης ιστορίας. Όπως έγραψε κι ο Πάνος Ζέρβας:
Παράπλευρο (ηθικό) δίδαγμα: ΠΟΤΕ μη δίνεις βάση στους δημοσιογράφους, είτε της τηλεόρασης, είτε των εφημερίδων.Η ομιλία, τώρα, που χαρακτηρίστηκε και ως “αγένεια” ή “προβοκάτσια”, έχει όντως τα χαρακτηριστικά μιας προκλητικής πράξης που θα έκανε κανείς σ’ αυτήν την ηλικία (μήπως κι εμείς δεν είχαμε παρόμοιες αντιδράσεις πιτσιρικάδες;) και είναι μάλλον υπερβολικό να θεωρείται εντελώς υποκινούμενη. Επιβεβαιώνει όμως το ότι, όσο ιδιοφυΐα κι αν είναι κανείς σε κάποιον ή κάποιους τομείς, δεν είναι αυθεντία σε οτιδήποτε αποφασίσει να σχολιάσει. Και το προφανές (;) πως x τεκμηριωμένες προτάσεις δεν αποδεικνύουν αυτόματα και τις υπόλοιπες y που βάζεις δίπλα ή ανάμεσά τους.
Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό; Σ’ εμένα, πάντως, (και σε άλλους, απ’ ό,τι κατάλαβα) θυμίζει το περιοδικό «Δαυλός».Και πράγματι, στη σελίδα του Δαυλού (www.davlos.gr) εμφανίστηκε ένα κείμενο (σε μορφή word .doc !) με σχετικό ρεπορτάζ από το Σικάγο, (όπου αναφέρεται ότι η κα Γεωργία Σμιθ, μητέρα της Προμηθέας, “είναι από πολλών ετών συνδρομήτρια του «Δαυλού» κι ένθερμη φίλη της διαφωτιστικής μας προσπάθειας”), και επιστολή της Προμηθέας προς τον εκδότη του “Δ”: Έτσι έζησα την επίθεση των σκοταδιστών. (Αν δεν θέλετε να κατεβάσετε το doc, την επιστολή αναδημοσιεύει ο Κλείτωρ, χωρίς όμως το “ρεπορτάζ” του Δαυλού.)
