Ο Αγνοούμενος Τζακ Μπάρον
Εδώ και δυο μήνες περίπου, ο Νόρμαν Σπίνραντ έχει το δικό του κανάλι στο YouTube, με πολιτικό σχολιασμό (Γιατί πραγματικά είμαστε στο Ιράκ;) μουσικά βίντεο (only chaos is real), παραλειπόμενα από την ιστορία του Star Trek κ.ά. Εδώ, μαθαίνουμε πώς δεν έγινε ταινία από τον Costa-Gavras το Ο Τζακ Μπάρον και η Αιωνιότητα.
5 comments:
Είναι ταιριαστή ειρωνία της τύχης να θαφτεί μέσα σε εταιρικά παιχνίδια και συμφέροντα ένα μυθιστόρημα που πραγματεύεται ακριβώς αυτό: τα σκοτεινά παιχνίδια εξουσίας πολιτικών και εταιριών!
Ναι, πράγματι...
Κι επιπλέον, δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως το Τζακ Μπάρον, το 1984 που βγήκε στα ελληνικά ήταν ακόμα επίκαιρο, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, μετά την ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση, άρχισε να δείχνει ξεπερασμένο — αυτά που είδαμε κι ακούσαμε στην επόμενη δεκαετία σίγουρα ξεπερνούν το μυθιστόρημα. Τώρα όμως, με λίγα μικρά update εδώ κι εκεί, όπως λέει κι ο Νόρμαν, ίσως μπορεί να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ... ε;
Στο "πνεύμα" νομίζω πως παραμένει επίκαιρο. Ίσως εδώ να μας είχε κάνει περισσότερη εντύπωση λόγω των λίγων και συντηρητικών Μέσων της εποχής. Μπορεί ένα μικρό "λίφτινγκ" να το ζωντανέψει κι άλλο!
Θυμάμαι πως έχανε κάπως στα ελληνικά: το "in living color" που το χρησιμοποιούσε σε κάθε ευκαιρία ήταν συνήθης αμερικάνικη έκφραση για την έγχρωμη τηλεόραση. Το αντίστοιχο "ζωντανού χρώματος" δεν αντηχούσε το ίδιο στα ελληνικά αυτιά και γινόταν κάπως κουραστικό.
Αν εξαιρέσουμε ζητήματα "φινιρίσματος" και λογοτεχνικού ή μεταφραστικού "λούστρου" πιστέυω ότι στην ουσία του το "Bug Jack Barron" παραμένει αναλοίωτο και, δυστυχώς, πιο επίκαιρο από ποτέ. Όποτε το έχω περιγράψει περιληπτικά σε ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την Ε.Φ., έχουν μείνει με το στόμα ανοιχτό και έχουν αλλάξει γνώμη για το είδος μέσα σε πέντε λεπτά. Στις δικές μου τουλάχιστον φαντασιώσεις, κανένας πολίτης δεν θα είχε το δικαίωμα να βάλει υποψηφιότητα ούτε για Δήμαρχος χωρίς να του έχει περαστεί το βιβλίο αυτό με υποδόρια.
Όπως όλα τα σημαντικά έργα τέχνης, παραμένει επίκαιρο γιατί μιλά για ανθρώπινα πάθη και εμμονές που δεν αλλάζουν με τον καιρό. Θα συμφωνήσω με τον mman πως το Τζακ Μπάρον διδάσκει πολιτική -ή τουλάχιστον, την σκοτεινή πλευρά της.
Νομίζω πως και η ελληνική μετάφραση είχε γίνει με αγάπη και φροντίδα. Απλά ο Σπίνραντ, με την ορμή και την ένταση που έβαλε στο μυθιστόρημα, επαναλάμβανε και τόνιζε κάποια στοιχεία με τρόπο που δεν μεταφέρεται ακριβώς στα ελληνικά. Λες και η πλοκή, η ιδέα, "καπέλωνε" λίγο τη γλώσσα και την έβγαζε πιο μεγαλόστομη. Ίσως να είναι χαρακτηριστικό και του ξένου κειμένου και στα ελληνικά να έγινε λίγο πιο εμφανές. Μπορεί να οφείλεται στην υπερβολή της αμερικάνικης δημόσιας έκφρασης που ακούγεται περίεργη σ' έναν Έλληνα.
Post a Comment