Χέρμπερτ και Ντιουν

Με αφορμή την ολοκλήρωση της ελληνικής έκδοσης της ορίτζιναλ σειράς Dune του Frank Herbert από τις εκδόσεις ANUBIS (6 τόμοι), στο σημερινό “9” της Ελευθεροτυπίας δημοσιεύεται ένα άρθρο του τακτικού θαμώνα αυτού του blog Παναγιώτη Κούστα για τον συγγραφέα και το έπος του [ένας πολύ βολικός χαρακτηρισμός για να αποφεύγεις τα άκομψα επταλογία, πενταλογία, διλογία κλπ, ή όταν δεν ξέρεις μέχρι πού θα το τραβήξει ο μεγάλος (ή τα τρισέγγονά του)].
Τώρα, ο Ντέηβ Ίτζκοφ παρουσιάζει στους Sunday Times (διαβάστε το αφού πάρετε ένα password από το BugMeNot) το τελευταίο βιβλίο της συνεργασίας Μπράιαν (υιού Φρανκ) Χέρμπερτ και Κέβιν Άντερσον, Hunters of Dune. Αφού το δίδυμο εξάντλησε τα πρήκουελ (δυο τριλογίες, δεν ήταν;) συνεχίζει με άλλα δυο βιβλία την αρχική σειρά. Οι Κυνηγοί ξεκινούν τρία χρόνια μετά το Νο 6, Chapterhouse (Αδελφότητα), και θα συνεχιστούν με τα Αμμοσκούληκα του Ντιουν.
Προσωπικά λάτρεψα το Ντιουν, διάβασα μ' ενδιαφέρον τον Μεσσία και τα Παιδιά, αλλά μετά τους Αιρετικούς άρχισα να πήζω. Ίσως να έχω διαβάσει και τον Θεϊκό Αυτοκράτορα, δεν είμαι σίγουρος. Κάπου μετά τον Ντάνκαν Άινταχο υπ' αριθμόν 5236 τα 'μπλεξα.
Βέβαια, τότε δεν ήταν τόσο εύκολο να λύσεις τις απορίες σου στην wikipedia, ούτε υπήρχε το Dune wiki, ούτε το πολύ καλό σάιτ duneworld.org (που τώρα έχει χαθεί στην άβυσσο του διαδικτύου — αν ξέρει κανείς τι απέγινε, θα το εκτιμούσα).