Thursday, November 30, 2006

Ο Ντικ αναζητείται, ο Λέθεμ γράφει για τον Ντικ, κι η Άλυσεν ονειρεύεται ηλεκτρικά πρόβατα

Ο Αμερικανός συγγραφέας Jonathan Lethem αποκάλυψε σε τελευταία του συνέντευξη ότι η Library of America, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που εκδίδει κλασική αμερικανική λογοτεχνία, ετοιμάζει έναν τόμο με τέσσερα μυθιστορήματα του Φίλιπ Κ. Ντικ. Ο Lethem γράφει τις σημειώσεις και βοήθησε στην επιλογή των έργων. Ο Ντικ είναι ο πρώτος συγγραφέας ε.φ. που θα εκδοθεί στη Library of America, που στο παρελθόν έχει εκδώσει έναν τόμο με διηγήματα του Χ.Φ.Λάβκραφτ.
Το βιβλίο αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Ιούνιο του 2007, και θα περιλαμβάνει τα πιο γνωστά και κλασσικά μυθιστορήματα του Ντικ:

  • The Man in the High Castle (1962)
  • The Three Stigmata of Palmer Eldritch (1965)
  • Do Androids Dream of Electric Sheep? (1968)
  • Ubik (1969)
Ο Ντικ ήταν μια μεγάλη επιρροή στο έργο του Lethem, ιδιαίτερα φανερή στα νουάρ-ε.φ. μυθιστορήματά του Gun, With Occasional Music (1994) και Amnesia Moon (1995). Μάλιστα, στο DVD του A Scanner Darkly ο Lethem θα σχολιάζει την ταινία, ενώ δημοσίευσε στο τελευταίο τεύχος του The Virginia Quarterly Review το σύντομο διήγημα “Phil in The Marketplace”, ένα φανταστικό επεισόδιο από τη ζωή του Ντικ λίγο μετά την έκδοση του πρώτου του βιβλίου.
Να ο συγγραφέας του Ούμπικ, που μπαίνει με αργό και συρτό βήμα στο Lucky Dog Pet Shop στη Λεωφόρο Σαν Πάμπλο, λίγα τετράγωνα μακριά από εκεί που μένει με τη δεύτερη γυναίκα του, σ' ένα μικρό και αδιάφορο σπίτι σ' έναν μικρό και αδιάφορο δρόμο όπου κανείς δεν υποπτεύεται τις ονειρικές σκέψεις του συγγραφέα. Στα τέλη της δεκαετίας του '50, όταν το γάβγισμα ενός μόνο σκύλου στους σκουπιδιάρηδες μπορούσε να ειδωθεί ως ένα ανατρεπτικό κυματάκι, μια ρυτίδωση στην επιφάνεια της συλλογικής προαστειακής παραίσθησης, ακόμη και στο Μπέρκλεϋ. Στο μεταξύ, στην άλλη πλευρά του Κόλπου οι Μπητ είναι απασχολημένοι με τη βρωμερή ομοφυλοφιλική εξέγερσή τους, το μόνο είδος αντίδοτου στην αγορά.
Στο Lucky Dog Pet Shop ο συγγραφέας του Ούμπικ πηγαίνει για ν' αγοράσει κιμά από κρέας αλόγου, δήθεν για τον σκύλο του, στην πραγματικότητα όμως για να φάει αυτός κι η γυναίκα του. Δεν είναι και τόσο κακό, το κρέας του αλόγου. Στα Πυρηναία το κάνουν καπνιστό και το σερβίρουν με σκληρό τυρί και καλό κόκκινο κρασί. Το κακό είναι η ντροπή. Ο συγγραφέας του Ούμπικ υποπτεύεται ότι η γυναίκα στο ταμείο του Lucky Dog Pet Shop ξέρει πως αγοράζει το κρέας αλόγου για τον εαυτό του, πως δεν υπάρχει σκύλος. Σ' έναν κόσμο όπου το FBI έχει ήδη επισκεφθεί το σπίτι του συγγραφέα —ήταν κομψοί κι ευγενικοί, καλοβαλμένοι, λίγο μεγαλύτεροι απ' ό,τι περίμενε· του θύμισαν τον Χερμπ Χόλλις, τον πήραν μια βόλτα με το αυτοκίνητο, τους συμπάθησε κατά κάποιον τρόπο— η γυναίκα διαγράφεται στα μάτια του ως ένα εξέχον πρόσωπο με ιδιαίτερο κύρος. Μπορεί να τον καταδώσει. Μπορεί να το πει στη μητέρα του.
Όταν όμως ο συγγραφέας του Ούμπικ φτάνει στο ταμείο, δεν βρίσκει την τρομακτική γυναίκα, αλλά έναν υπάλληλο που την αντικαθιστά, έναν νεαρό με μικρό γενάκι σαν Μπητ. Όταν ο συγγραφέας πλησιάζει, ο υπάλληλος τον χαιρετά με φωνή βαριά απ' το τσιγάρο, με μια ελαφριά προφορά. Ο συγγραφέας καταλαβαίνει, χωρίς να ξέρει πώς, ότι ο υπάλληλος είναι από την Γαλλία. Κι όχι απλώς από την Γαλλία. Ο υπάλληλος είναι ένας μαρξιστής κριτικός λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας νιώθει ανακούφιση. Να κάποιος που σίγουρα θα καταλαβαίνει την κατανάλωση κρέατος αλόγου. Ο συγγραφέας θα την γλιτώσει, τουλάχιστον για σήμερα.

“Είσαι ο Φίλιπ;”
“Ναι.”
“Θα γράψεις το Ούμπικ;”
“Δεν ξέρω, μάλλον.”
Στο μεταξύ, το ανδροειδές του Ντικ για το οποίο είχαμε γράψει πέρυσι έχει χαθεί από τον Ιανουάριο κι ακόμα δεν έχει βρεθεί. Όχι ολόκληρο, αλλά το κεφάλι μόνο, που το ξέχασε ο συνοδός του στο ντουλαπάκι του αεροπλάνου κατά την ανταπόκριση, όπως περιγράφεται στο επαγγελματικό site Airport Business.
Βλέποντας το βίντεο, δεν απορώ που τα βρόντηξε κι έφυγε, όπως ο Λίνκολν στο We Can Build You. Τον λυπήθηκα, βλέποντάς τον έτσι, σαν να τον έχουν ποτίσει Can-D ή Chew-Z, περιτριγυρισμένο από άσχετους που χασκογελάνε, να λέει πως του αρέσει το Bicentennial Man αντί να τους τα ψάλλει. Ρέπλικες. Ίσως υπάρχει κάποιο δίκτυο που τους φυγαδεύει. Too bad he won't live. But then again, who does?
Ίσως ένα σπρέυ Ubik να μπορεί να βοηθήσει. Ίσως κάτι να ξέρει η κούκλα Amazing Allysen, που πωλείται στο Amazon $69.99, και ονειρεύεται ηλεκτρικά πρόβατα. Αλλά μην το πείτε του Χάρισον Φορντ...



Πηγές: Locus, boingboing, άλλοι.

9 comments:

Μαύρος Γάτος said...

Μήπως κατά τύχη τις τριπλές μέρες έιστε ο Δ. Α. ο μετάφραστής;;;;;

Βρε ποιούς βρίσκει κανείς στους ωκεανούς του Δικτύου!

Μεγάλωσα με τις μεταφράσεις σου, λάτρεψα τον Φίλιπ Ντικ μέσα από τα δύο πρώτα βιβλία του που μετέφρασες... (άλο που Κάν-ντυ και Τσου-ζυ είναι χάλια μετάφραση φια το Can-D kai to Chew-Z ;))))

Τόσο πολύ που ρούφηξα σχεδόν όλα τα υπόλοιπα στο πρωτότυπο, μέχρι που κάποτε ξεκίνησα να μεταφράζω και το "Our friends from Frolix-8"

Σ ευχαριστώ, κι εσένα, και όλη την παρέα του ΠΑρα-5

ΥΓ το προφίλ φανταστικό, θα επιστρέψω να εντρυφήσω και στο υπόλοιπο blog Σ:)))))))

An-Lu said...

Άσχετο: Αν ενδιαφέρεσαι ακόμα για το πλέξιμο, υπάρχει κάτι ενδιαφέρον εδώ

Dimitri said...

Γάτε, εγώ σ'ευχαριστώ!

Πληροφοριακά, Τα Τρία Στίγματα του Πάλμερ Έλντριτζ το είχε μεταφράσει η Ρένα Χατχούτ (είχε ξεμείνει σ' έναν τυπογράφο όταν έφυγε ο Καλλιπολίτης από τον Εξάντα και σταμάτησε να βγάζει τα φοβερά βιβλία του).

Τα τσου-ζυ (-ζει) κλπ ήταν μια προσπάθεια απόδοσης του λογοπαίγνιου στα ελληνικά... κανείς δεν είναι τέλειος :)

Αν-Λου, τελευταία έρχονται πολλοί στο μπλογκ μου ψάχνοντας πλεκτά... πρέπει ν'ανησυχώ;

Μαύρος Γάτος said...

Το ξαναδιάβασα πέρσι... κατά τα άλλα έιναι πολύ καλή μετάφραση.

Σκάω που δεν είμαι κι εγώ 'χάμου' να έρχομαι κι εγώ στη Λέσχη....

Βνάγκ'χ Πφτ'θάρν (τί να γίνει...)

Καλό βράδυ, καλή βδομάδα αύριο Σ:))))

Μαύρος Γάτος said...

(εγώ ο ίδιος είμαι, ο Μαύρος Γάτος, απλά με μεγαλύτερη αυτογνωσία Σ;)))))))

Μαύρος Γάτος said...

Καλησπέρα πάλι! Κάθησα και ξαναδιάβασα το Ηλεκτρικό Πρόβατο, δεν θυμ΄'ομουν τίποτα σχεδόν! Εξαιρετική μετάφραση και εισαγωγή, Δ.Α. Ήελα να σού το πω.

Καλό βράδυ και καλές γιορτές

Σ:))))

Dimitri said...

Και πάλι ευχαριστώ, αν και υπερβάλλετε...
Είναι ενδιαφέρον, νομίζω, πώς το Blade Runner, παρότι πολύ καλή ταινία η ίδια, ήταν το ακριβώς αντίθετο του βιβλίου: ενώ στην ταινία το ερώτημα ήταν πόσο ανθρώπινα είναι ή μπορεί να γίνουν τα ανδροειδή, στο Πρόβατο, όπως και σ' όλο το έργο του Ντικ, το ερώτημα είναι πόσο ανθρώπινοι είναι οι άνθρωποι, τι τους ξεχωρίζει από τ' ανδροειδή, πώς ο άνθρωπος που πάσχει από άμβλυνση συναισθήματος μοιάζει με ανδροειδές... Και γι' αυτό στην ταινία δεν υπήρχε χώρος για τον Μέρσερ και την όλη θρησκεία του, ούτε για τον λόγο που υπάρχουν τα “ηλεκτρικά” ζώα και την ανάγκη των ανθρώπων να τα φροντίζουν, ούτε είναι ξεκάθαρο τελικά πώς και γιατί δουλεύει το τεστ Βόιτ-Καμπ. Αυτά τα στοιχεία καμιά κινηματογραφική μεταφορά του Ντικ δεν τα έχει αγγίξει, κι υπάρχουν περισσότερο στις ταινίες του Κάουφμαν παρά σε οποιαδήποτε “επίσημη” μεταφορά του Ντικ στην οθόνη...
Μου φαίνεται πως κι εγώ πρέπει να ξαναδιαβάσω το Ηλεκτρικό Πρόβατο. Έχω ξεχάσει τόσο πολλά...

Dimitri said...

Καλές γιορτές!
(Τι αγενής που είμαι! Σόρυ!)

Μαύρος Γάτος said...

Κάθε φορά που ξανα-διαβάζω ένα βιβλίο του Ντικ (τα έχω σχεδόν όλα, είτε σε μετάφραση είτε στο πρωτότυπο)(, λέω "αυτό είναι το καλύτερό του!"

Τί συγγραφέας...

¨οσο για την μετάφραση, επειδή την έχω προσπαθήσει, ξέρω πόσο δύσκολξ=η δουλειά είναι.... Σ:)))))


Και πάλι καλές γιορτές!