V de Vida

ΝΑ ΦΟΡΕΣΩ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ V ΣΤΟ ΠΕΤΟ
ή
ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΒΕΝΤΕΤΑ;

Κυριακή βράδυ στον Μικρόκοσμο. Όχι στον μικρόκοσμο όπως λέμε, άραξε στον μικρόκοσμό σου και μη μας τα πολυζαλίζεις, στον Μικρόκοσμο της Συγγρού που έπαιζε το V for Vendetta. Οχτώ με δέκα, καμιά πενηνταριά εισιτήρια, καθόλου άσχημα για Κυριακή βράδυ.
Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Δεν είμαι σινεκριτικός, δεν τα παίρνω από τους Γουατσόφσκι και δεν πιστεύω πως ο κινηματογράφος είναι οπωσδήποτε τέχνη, αλλά ούτε κι οπωσδήποτε βιομηχανικό προϊόν στυλ ντοματοπολτός ή μπουλόνι αεροσκάφους. Κι επίσης ας ξεκαθαρίσουμε κάτι ακόμα. Δεν θα σας πω τίποτα για την ταινία, εκτός από την προσωπική μου γνώμη, που συνίσταται στις ακόλουθες λέξεις.

ΤΡΑΒΗΧΤΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΤΕ!
ΣΗΜΕΡΑ, ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ!
ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ!

Ό,τι ακολουθεί από δω και κάτω, είναι προϊόν μιας φαντασίας, υπό την επήρεια της ταινίας. Είναι ένα χρονικό της σημερινής μέρας. Όχι σ’ αυτό το σύμπαν, σ’ ένα παράλληλο που έχει σχήμα V.

Σήμερα στις 10 το πρωί, λοιπόν, ο Διαπραγματευτής της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων — αφού άκουσε τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχάνων να ολοκληρώνει την πρότασή του για “έντιμο συμβιβασμό” με κάτι συν κάτι αυξήσεις που όμως στην πραγματικότητα ήταν οι μισές των μισών αφού ο μάγος της οικονομίας τις μοίραζε με ταχυδακτυλουργικό τρόπο στα τρίμηνα, τα εξάμηνα και τα οχτάμηνα — σηκώθηκε κι είπε απλώς την φράση, «Αγαπητέ μου, νομίζω πως γουστάρεις να ξεκινήσουμε βεντέτα». Κι έπειτα έφυγε από την αίθουσα, χωρίς να ξανακοιτάξει πίσω του.
Και στις 11:30, ένας υπάλληλος που μόλις μάθαινε το ωράριό του για την επόμενη μέρα με βάση την νέα “διευθέτηση εργασίας”, ακολούθησε το παράδειγμα του συνδικαλιστή ηγέτη.
Και στις 12:00, σε μια τράπεζα που είχε το θράσος να ονομάζει τον εαυτό της εθνική, δεκαέξι πελάτες ευγενικά ζήτησαν εξηγήσεις για το πώς ακριβώς χρεώνονται οι τόκοι στις πιστωτικές τους και τι ακριβώς σημαίνει — με απλά λόγια και πιο απλά νούμερα — η μονομερής και μυστηριώδης απόφαση της εν λόγω Τράπεζας να χρεώνει τόκους απ’ τη μέρα αγοράς του προϊόντος κι όχι από τη μέρα που Αυτή το πλήρωσε.
Γύρω στις 13:30, οι πελάτες ενός γνωστού φαστφουντάδικου ρωτούσαν από πού ακριβώς έρχεται ο κιμάς του μπιφτεκιού τους και πώς στο διάολο είναι δυνατόν να προέρχεται από μερικές χιλιάδες βόδια, όπως λέγανε κάτι έρευνες.
Στις 15:00, ένας παραγωγός λαχανικών σε μια κοντινή στην πόλη περιοχή δεν έριξε την τελευταία δόση φυτοφάρμακο στα μαρούλια που θα έβγαζε νωρίς το επόμενο πρωί για να τα πάει στην αγορά. Και την ίδια στιγμή πιο δίπλα σ’ ένα χοιροστάσιο ο εργάτης αρνήθηκε να τα ταΐσει με καμένα ορυκτέλαια.
Στις 18:00 ο διαχειριστής μιας πολυκατοικίας κατέβηκε από το διαμέρισμά του και χτύπησε το κουδούνι σ’ ένα δυάρι του πρώτου και ζήτησε συγνώμη απ’ τους ενοίκους του για όσα έχει πει πίσω απ’ την πλάτη τους.
Το βράδυ, στις 20:00 ακριβώς, είδαμε όλοι ένα Δελτίο Ειδήσεων, αντί για ένα πλούσιο Celebrity Sex ‘n’ Global Horror Show.
Κι όλη την νύχτα ένας μουρλός Ισπανός έγραφε κόκκινα V σε κύκλο πάνω στους τοίχους. Κι όταν οι δήθεν ψυλλιασμένοι μπάτσοι που τον μπαγλάρωσαν τον ρώτησαν ειρωνικά, “V for Vendetta;” αυτός απάντησε “No, V de Vida”.
Και τελικά, αύριο το πρωί, ο φίλος μου ο Δημήτρης ανέβασε αυτό το Φανταστικό Χρονικό του Σήμερα στο Sukumus.
Ωπ, για κάτσε, αυτό το τελευταίο μάλλον θα γίνει στην υπαρκτή πραγματικότητα!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΤΑΣ 03/04/06