Επιστροφή από το Μεθυσμένο Φεγγάρι #4

Καλωσήρθες και πάλι, ευγενικέ αναγνώστη, για τη συνέχεια της διήγησης των θαυμαστών γεγονότων εκείνου του Σαββατοκύριακου στην Ερμούπολη. Βρισκόμασταν, πριν μας διακόψουν, στις αναγνώσεις μικρο-διηγημάτων στο Sport Cafe της παραλίας.

Πολλά από τα διηγήματα ήταν χιουμοριστικά και αύξησαν την ευθυμία της ατμόσφαιρας, αλλά η ευχάριστη έκπληξη ήταν ένα ποίημα — μια υποκατηγορία της εφ που είναι αδίκως παραμελημένη στην Ελλάδα. Τελευταίο, ένα μικρό δρώμενο από τους Μίμου Άπτου, που μας αποτέλειωσε (όπως νομίσαμε, μην ξέροντας τι μας περίμενε αργότερα).

Η ώρα είναι εννέα, και συνέχεια πάλι στο κτήριο Κορνηλάκη, όπου η ομάδα Ακροποδητί παρουσιάζει την χοροθεατρική παράσταση “Ο τελευταίος κάτοικος της γης θα είναι ο (υ)ιός μας” σε 130 περίπου άτομα, παρότι η πρεμιέρα είχε γίνει την προηγούμενη μέρα, όταν εμείς βλέπαμε τις μικρού μήκους. Black light κι ένα διπλό χαμηλό φως που περιστρέφεται, λευκές φούστες, άσπρες μάσκες, ελάχιστος λόγος, οι φωτογραφίες μας βγήκαν πίσσα.

Μια ώρα πριν από τα μεσάνυχτα, και το μπαρ Αγορά, στην πλατεία και πάλι, γεμίζει κόσμο. Ο Νίκος Αλμπανόπουλος διαβάζει με τον ηθοποιό Γιώργο Μιχαλάκη το διήγημά του “Οι Άντρες Συχνάζουν στο Μεθυσμένο Φεγγάρι“. Ρεσιτάλ ανάγνωσης — τι λέω, παράσταση — κι ο κόσμος παραληρεί, χωρίς υπερβολή κλαίμε από τα γέλια.

Δυο λέρες διαστημο-ναυτικοί, Γήινοι — απ' αυτούς που ξέρετε, τους Γηιναράδες — μπουκάρουν στο γνωστό διαστημικό μπαρ “Το Μεθυσμένο Φεγγάρι". Αφού κριτικάρουν τους πάντες και τα πάντα, από τους βάρβαρους της Γαλαξιακής Ένωσης που όταν εμείς μεγαλουργούσαμε αυτοί έτρωγαν ακόμη βελανίδια (από την ανάποδη!) μέχρι την πόρνη της γωνίας που (λόγω των ενδογαλαξιακών επιμειξιών) φαίνεται να είναι 75% Καντόρεια, 25% Μπρεγκόρεια και 100% Βλεννόρροια, και μετά από πολλά απερίγραπτα ευτράπελα, γνωρίζουν δυο τετράχειρες γκομενάρες. Τύφλα από τα δοντίχ που έχουν πιει (παρά τον άγραφο νόμο που επιβάλλει για κάθε τρία δοντίχ να πίνεις ένα ξεδοντίχ) πηγαίνουν στην καμπίνα τους... όπου τους περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη!
Ήταν κάτι που θα έπρεπε να το ακούσει κανείς — κι ελπίζω κάποιος να το έχει ηχογραφήσει — γιατί είναι αδύνατον να περιγραφεί με λίγα λόγια. Ζητώ συγνώμη από τον Νίκο και τον Γιώργο για τυχόν λάθη, αλλά υποκύψαμε στον καταιγισμό των πυρών τους.

Αν δεν πιεις το ξεδοντίχ σου, δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί στο Μεθυσμένο Φεγγάρι, είτε είσαι Γήινος είτε Εξωγήινος... και να προσέχεις τις παρέες από το διπλανό τραπεζάκι...

Τέλος πάντων, η βραδιά έκλεισε με την μεταμεσονύκτια προβολή της ταινίας X-Men 2. Το κοινό κυρίως φοιτητές, οι υπόλοιποι στις ταβέρνες.

...Τέλος και της δεύτερης μέρας...

Και ξημερώνει Κυριακή, και στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Ερμούπολης, που είναι ζωντανή και δραστήρια, περίπου 40 άτομα (όσα χωράνε στο αναγνωστήριο) παρακολουθούμε την συζήτηση περί Εναλλακτικής Ιστορίας στην Λογοτεχνία του Φανταστικού. Ομιλητές, (από αριστερά) ο Θανάσης Βέμπος (Επέτειος), ο Δημήτρης Φύσσας (Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος) και ο Χρήστος Κώνστας (Ψυχοϊστορία) ενώ συντονίζει ο Δημήτρης Σπυρίδωνος (Ε.Φ.Ζιν).

Ο Βέμπος μας λέει πως κρατούσε επί χρόνια σημειώσεις από άρθρα γεωπολιτικής για το μυθιστόρημά του, ενώ ο Φύσσας, που έχει θητεύσει στο κόμμα (το ένα το γνωστό) είπε μεταξύ άλλων το “Η λογοτεχνία είναι λογοτεχνία, η ζωή είναι ζωή, αυτά τα γράφουμε και τα διαβάζουμε για την πλάκα μας. Ούτε προβλέψεις κάνουμε, ούτε πολιτικοί είμαστε, ούτε παράγουμε πολιτική. Δεν πρέπει να τα μπερδεύουμε, διαφορετικά θα γίνουμε σαν τους διάφορους, που τους ξέρετε πολύ καλά, που είναι μουρλαμένοι και τρελαμένοι. Ε, εμείς δεν είμαστε. Χαιρόμαστε για την χαρά μας και διαβάζουμε λογοτεχνία. Άλλη η ζωή, άλλη η τέχνη, έτσι νομίζω εγώ τουλάχιστον”. Ο Κώνστας μας έδωσε ένα παράδειγμα των απαρχών της εναλλακτικής ιστορίας από την καθημερινή ζωή: “Εγώ φταίω που σε παντρεύτηκα. Αν είχα πάρει τον Μήτσο, τώρα θα ήμουνα...”

Το μεσημέρι στην Πλάστιγγα, ένα ζεστό, φιλικό βιβλιοπωλείο με μικρό καφέ και χώρους ανάγνωσης, ο Μιχάλης Μεϊμάρης διαβάζει το διήγημά του “Σύρα–Συνέδριο–Συνωμοσία”. Δυνατές εικόνες και περιγραφές, χωρίς φιοριτούρες, στον χώρο του μαγικού ρεαλισμού. Άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.


Λυπούμαστε που χάνουμε τη βραδινή συναυλία του πρωτοποριακού ελληνικού γκρουπ drog A tek στο Μποέμ, αλλά πρέπει να πάρουμε το καράβι για τον Πειραιά. Μετά από μια τελευταία επίσκεψη στο Daidadi, ακολουθούν συγκινητικοί αποχαιρετισμοί. Ο Αλμπανόπουλος δηλώνει πως μας περιμένει τον Απρίλιο του 2007, εμείς δηλώνουμε ότι θα είμαστε και πάλι εκεί — γιατί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά περάσαμε καλά!