Διάσημα κόμματα

Είναι γνωστή η σημασία του κόμματος από τον χρησμό της Πυθίας “ήξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω”: ανάλογα με τη θέση του, έχεις το ακριβώς αντίθετο νόημα.

Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες διάσημες περιπτώσεις:

1. Η τσαρίνα Μαρία Φιοντόροβνα έσωσε τη ζωή κάποιου αλλάζοντας ένα κόμμα. Σ' ένα ένταλμα που έστελνε κάποιον στη Σιβηρία, ο άντρας της τσάρος Αλέξανδρος ο Γ΄είχε γράψει στο τέλος Χάρη αδύνατον, να σταλεί στη Σιβηρία (Pardon impossible, to be sent to Siberia). Η τσαρίνα άλλαξε τη στίξη, κάνοντάς το Χάρη, αδύνατον να σταλεί στη Σιβηρία (Pardon, impossible to be sent to Siberia), κι ο τύπος τη γλίτωσε.

2. Στο κατά Λουκάν 23:32, αναφέρεται: Ήγοντο δε και έτεροι δύο κακούργοι συν αυτώ αναιρεθήναι. Έτσι όπως έχει μεταφραστεί και σε αρκετές εκδόσεις της Βίβλου (King James), And there were also two other malefactors, ο Χριστός ήταν άλλος ένας κακούργος. Έχει διορθωθεί αργότερα, με την προσθήκη του κόμματος στη σωστή θέση: And there were also two other, malefactors.

3. Σ' έναν νόμο των ΗΠΑ του 1872 περί φορολογίας εισαγωγών, απαλλάσσονταν του φόρου τα τροπικά και ημιτροπικά οπωροφόρα (Fruit plants, tropical and semitropical). Από λάθος, γράφτηκε “Fruit, plants tropical and semitropical”, οπότε οι εισαγωγείς υποστήριξαν πως εξαιρούνταν του φόρου όλα τα τροπικά και ημιτροπικά φυτά. Μέχρι να διορθωθεί ο νόμος, δυο χρόνια αργότερα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε χάσει εκατομμύρια από φόρους.

Πηγή: 3FamousCommas
Εικόνα: Grammar Hell

Εορταστικόν

Oh the Sukumus outside is frightful
But the fire is so delightful
And since we've no place to go,
Let it snow, let it snow, let it snow.

Let It Snow
from the Christmas Song Generator.

Get your own song :

Έρχομαι, Κωνσταντινούπολη!

Να και κάτι που δεν περίμενα να βρω...



Από τους Residents, φυσικά.

Ζήτημα μεγέθους...

...και σε βίντεο.

Ο Αφηγητής ως Δήμιος

Ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Τζην Γουλφ Η Σκιά του Βασανιστή, όπου η τέχνη της συγγραφής συγκρίνεται με την τέχνη του δήμιου.

[...] σε μια ιστορία, όπως και σε άλλα πράγματα, υπάρχουν αναγκαιότητες κι αναγκαιότητες. Ξέρω ελάχιστα από λογοτεχνικό ύφος· αλλά μαθαίνω στην πορεία, και βρίσκω αυτή την τέχνη όχι και τόσο διαφορετική όσο θα νόμιζε κανείς από την παλιά μου.

Δεκάδες, και μερικές φορές εκατοντάδες άνθρωποι έρχονται να παρακολουθήσουν μια εκτέλεση, κι έχω δει μπαλκόνια να καταρρέουν από το βάρος των θεατών, σκοτώνοντας σε μια στιγμή περισσότερους απ’ όσους έχω σκοτώσει εγώ σ’ ολόκληρη την καριέρα μου. Αυτές οι δεκάδες κι εκατοντάδες μοιάζουν με τους αναγνώστες μιας γραπτής διήγησης.

Αλλά εκτός από τους θεατές αυτούς υπάρχουν κι άλλοι που πρέπει να ικανοποιηθούν: οι αρχές στο όνομα των οποίων ενεργεί ο δήμιος· εκείνοι που τον έχουν πληρώσει για να έχει ο καταδικασμένος έναν ήρεμο (ή σκληρό) θάνατο· και ο ίδιος ο δήμιος.

Οι θεατές θα ικανοποιηθούν αν δεν υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις, αν επιτραπεί στον καταδικασμένο να μιλήσει για λίγο και το κάνει καλά, αν η υψωμένη λεπίδα αστράψει στον ήλιο για μια στιγμή πριν πέσει, δίνοντάς τους έτσι το χρόνο να πάρουν μια κοφτή ανάσα και να σκουντήσουν τον διπλανό τους, κι αν το κεφάλι πέσει χύνοντας μια ικανοποιητική ποσότητα αίματος. Το ίδιο κι εσείς, που κάποια μέρα θα σκαλίζετε στη βιβλιοθήκη του Πρωτομάστορα Ουλτάν, θα θέλετε να μην υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις· να υπάρχουν χαρακτήρες που μιλούν για λίγο μόνο, αλλά καλά· κάποιες δραματικές παύσεις που θα δείχνουν ότι πρόκειται να γίνει κάτι σημαντικό· συναρπαστικό ενδιαφέρον· και μια ικανοποιητική ποσότητα αίματος.

Οι αρχές στο όνομα των οποίων ενεργεί ο δήμιος, οι χιλίαρχοι ή οι άρχοντες (ας μου επιτραπεί να συνεχίσω αυτό το σχήμα λόγου), θα ικανοποιηθούν αν ο καταδικασμένος δεν μπορέσει να δραπετεύσει και δεν διεγείρει υπερβολικά το πλήθος· και αν είναι αναμφισβήτητα νεκρός στο τέλος της τελετής. Αυτές οι αρχές στο γράψιμό μου είναι, κατά τη γνώμη μου, η κύρια ορμή που με οδηγεί. Οι απαιτήσεις της είναι να μείνει κεντρικό το θέμα της διήγησης — να μην διαφύγει σε προλόγους ή ευρετήρια ή σε κάποιο εντελώς διαφορετικό έργο· να μην το καταπνίξει η ρητορεία· και να φτάσει σε μια ικανοποιητική κατάληξη.

Εκείνοι που έχουν πληρώσει τον δήμιο για να κάνει την πράξη ανώδυνη ή επώδυνη είναι σαν τις λογοτεχνικές παραδόσεις τις οποίες υποχρεώνομαι να σεβαστώ. Θυμάμαι μια χειμωνιάτικη μέρα, με το κρύο και τη βροχή να χτυπούν στο παράθυρο της αίθουσας όπου μας έκανε μαθήματα, ο Πρωτομάστορας Μαλρούβιος — ίσως επειδή είδε πως ήμασταν πολύ μελαγχολικοί για σοβαρό μάθημα, ίσως επειδή αισθανόταν ο ίδιος μελαγχολία — μας είπε για κάποιον Πρωτομάστορα Γουερένφριντ της συντεχνίας μας που παλιά, όντας σε μεγάλη ένδεια, έπαιρνε χρήματα και από τους εχθρούς του καταδικασμένου και από τους φίλους του· και, βάζοντας τους μεν στα δεξιά του ικριώματος και τους δε στ’ αριστερά, με την μεγάλη του επιδεξιότητα κατάφερνε να παρουσιάσει ένα αποτέλεσμα ικανοποιητικό και για τους δυο. Έτσι ακριβώς, οι αντιμαχόμενες παραδόσεις τραβούν εκείνους που γράφουν ιστορίες. Ναι, ακόμη και τους αυτάρχες. Ο ένας θέλει ευκολία· ο άλλος, μια πλούσια εμπειρία στην εκτέλεση… του γραπτού. Κι εγώ πρέπει να πασχίσω, έχοντας το δίλημμα του Πρωτομάστορα Γουερένφριντ, αλλά όχι και την επιδεξιότητά του, να τους ικανοποιήσω όλους. Αυτό προσπάθησα να κάνω.

Μένει ο ίδιος ο δήμιος· εγώ είμαι αυτός. Δεν του αρκεί να έχει τον έπαινο όλων. Δεν του αρκεί καν να εκτελέσει το έργο του μ’ έναν τρόπο που γνωρίζει πως είναι αξιέπαινος και σύμφωνος με τη διδασκαλία των πρωτομαστόρων του και των αρχαίων παραδόσεων. Εκτός από όλα αυτά, για να αισθανθεί πλήρη ικανοποίηση τη στιγμή που ο Χρόνος θα σηκώσει το δικό του κομμένο κεφάλι από τα μαλλιά, θα πρέπει να προσθέσει στην εκτέλεση κάποιο στοιχείο, έστω και ασήμαντο, που θα είναι εντελώς δικό του και δεν θα το επαναλάβει ποτέ. Μόνον έτσι θα νιώσει ελεύθερος καλλιτέχνης.

εικόνα: Ανδρέας Ζαφειράτος

No internet

Ούτε τηλέφωνο, ούτε ίντερνετ από το Σάββατο, όλη η γειτονιά. Και στον ΟΤΕ έχουν τριήμερη απεργία. Και σιγά μη διορθώσουν τη βλάβη την Παρασκευή (δεν συζητάμε, φυσικά, για το Σαββατοκύριακο). Το παρόν blog ζητά την κατανόηση των αναγνωστών του. (Το ansible μας είναι ακόμα σε beta.) Α, άκουσα πως πωλείται ο ΟΤΕ. Λες να συμφέρει; Αν βάλουμε όλοι από κάτι; Ε;

photograph courtesy Philip Greenspun

ΑΛΕΦ 10-12-2006

Ο Κώστας Χαρίτος έγραψε το διήγημα “Project Cosmos” το 2005 και με αυτό συμμετείχε στο περσινό Λογοτεχνικό Εργαστήριο της Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας. Εκεί το διήγημα του πέρασε δια πυρός και σιδήρου, σχολιάστηκε, αναλύθηκε, πλύθηκε βιολογικά, στέγνωσε, και στο τέλος τού παραδόθηκε με σημειώσεις, απόψεις και μια ώρα ηχογραφημένης συζήτησης. Έτσι είθισται άλλωστε με όλα τα διηγήματα που υποβάλλονται στα Λογοτεχνικά Εργαστήρια.
Πήρε λοιπόν το “Project Cosmos” ο Κώστας, το ξαναμόνταρε, το έστρωσε, το γυάλισε και το παρέδωσε για να διαβαστεί στο BIOS την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου στις 7:00 μμ σε μια σεμνή εκδήλωση της ΑΛΕΦ... που γρήγορα όμως έπαψε να είναι μόνο ανάγνωση. Γιατί ενεπλάκησαν σ’ αυτήν διάφοροι ύποπτοι με ιδέες γύρω από την παρουσίαση. Κι έτσι ο ένας που θα διάβαζε έγιναν τρεις, και τα φράκταλ, που παίζουν σημαντικό ρόλο στο διήγημα, βρέθηκαν και μέσω ενός προτζέκτορα θα προβάλλονται την ώρα της ανάγνωσης, κι αυτό χρειάστηκε πρόβες για να μην γίνει μπάχαλο — κι όλα αυτά μπορεί ο καθένας να τα δει απολύτως δωρεάν.
Το BIOS είναι στην Πειραιώς 84, όπως την κατεβαίνεις στο δεξί σου χέρι πριν την Ιερά Οδό, η μέρα θα είναι Κυριακή και την ώρα την είπαμε.

...

Πιστεύουμε πως εμείς επινοούμε τα σύμβολα. Η αλήθεια είναι πως τα σύμβολα επινοούν εμάς· είμαστε πλάσματά τους, πλασμένοι από τις σκληρές, καθοριστικές ακμές τους. Όταν οι στρατιώτες ορκίζονται, τους δίνουν ένα νόμισμα, ένα αργύριο με αποτυπωμένη πάνω του την κατατομή του Αυτάρχη. Παίρνοντας αυτό το νόμισμα στα χέρια τους, αποδέχονται τα ιδιαίτερα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις της στρατιωτικής ζωής — είναι στρατιώτες από εκείνη τη στιγμή, παρ’ όλο που μπορεί να μην ξέρουν καθόλου να χειρίζονται τα όπλα. Δεν το ήξερα αυτό τότε, αλλά είναι τεράστιο λάθος να πιστεύουμε πως πρέπει να ξέρουμε αυτά τα πράγματα για να μας επηρεάζουν, και μάλιστα η πίστη αυτή είναι και μια πίστη στο πιο εξευτελισμένο και προληπτικό είδος μαγείας. Μόνος ο επίδοξος γητευτής πιστεύει στην αποτελεσματικότητα της καθαρής γνώσης· οι λογικοί άνθρωποι γνωρίζουν πως τα πράγματα είτε κινούνται από μόνα τους είτε δεν κινούνται καθόλου.

Η Σκιά του Βασανιστή

—Τζην Γουλφ

Ο Ντικ αναζητείται, ο Λέθεμ γράφει για τον Ντικ, κι η Άλυσεν ονειρεύεται ηλεκτρικά πρόβατα

Ο Αμερικανός συγγραφέας Jonathan Lethem αποκάλυψε σε τελευταία του συνέντευξη ότι η Library of America, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που εκδίδει κλασική αμερικανική λογοτεχνία, ετοιμάζει έναν τόμο με τέσσερα μυθιστορήματα του Φίλιπ Κ. Ντικ. Ο Lethem γράφει τις σημειώσεις και βοήθησε στην επιλογή των έργων. Ο Ντικ είναι ο πρώτος συγγραφέας ε.φ. που θα εκδοθεί στη Library of America, που στο παρελθόν έχει εκδώσει έναν τόμο με διηγήματα του Χ.Φ.Λάβκραφτ.
Το βιβλίο αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Ιούνιο του 2007, και θα περιλαμβάνει τα πιο γνωστά και κλασσικά μυθιστορήματα του Ντικ:

• The Man in the High Castle (1962)
  
• The Three Stigmata of Palmer Eldritch (1965)
  
• Do Androids Dream of Electric Sheep? (1968)
  
• Ubik (1969)
  

Ο Ντικ ήταν μια μεγάλη επιρροή στο έργο του Lethem, ιδιαίτερα φανερή στα νουάρ-ε.φ. μυθιστορήματά του Gun, With Occasional Music (1994) και Amnesia Moon (1995). Μάλιστα, στο DVD του A Scanner Darkly ο Lethem θα σχολιάζει την ταινία, ενώ δημοσίευσε στο τελευταίο τεύχος του The Virginia Quarterly Review το σύντομο διήγημα “Phil in The Marketplace”, ένα φανταστικό επεισόδιο από τη ζωή του Ντικ λίγο μετά την έκδοση του πρώτου του βιβλίου.

Να ο συγγραφέας του Ούμπικ, που μπαίνει με αργό και συρτό βήμα στο Lucky Dog Pet Shop στη Λεωφόρο Σαν Πάμπλο, λίγα τετράγωνα μακριά από εκεί που μένει με τη δεύτερη γυναίκα του, σ' ένα μικρό και αδιάφορο σπίτι σ' έναν μικρό και αδιάφορο δρόμο όπου κανείς δεν υποπτεύεται τις ονειρικές σκέψεις του συγγραφέα. Στα τέλη της δεκαετίας του '50, όταν το γάβγισμα ενός μόνο σκύλου στους σκουπιδιάρηδες μπορούσε να ειδωθεί ως ένα ανατρεπτικό κυματάκι, μια ρυτίδωση στην επιφάνεια της συλλογικής προαστειακής παραίσθησης, ακόμη και στο Μπέρκλεϋ. Στο μεταξύ, στην άλλη πλευρά του Κόλπου οι Μπητ είναι απασχολημένοι με τη βρωμερή ομοφυλοφιλική εξέγερσή τους, το μόνο είδος αντίδοτου στην αγορά.
Στο Lucky Dog Pet Shop ο συγγραφέας του Ούμπικ πηγαίνει για ν' αγοράσει κιμά από κρέας αλόγου, δήθεν για τον σκύλο του, στην πραγματικότητα όμως για να φάει αυτός κι η γυναίκα του. Δεν είναι και τόσο κακό, το κρέας του αλόγου. Στα Πυρηναία το κάνουν καπνιστό και το σερβίρουν με σκληρό τυρί και καλό κόκκινο κρασί. Το κακό είναι η ντροπή. Ο συγγραφέας του Ούμπικ υποπτεύεται ότι η γυναίκα στο ταμείο του Lucky Dog Pet Shop ξέρει πως αγοράζει το κρέας αλόγου για τον εαυτό του, πως δεν υπάρχει σκύλος. Σ' έναν κόσμο όπου το FBI έχει ήδη επισκεφθεί το σπίτι του συγγραφέα —ήταν κομψοί κι ευγενικοί, καλοβαλμένοι, λίγο μεγαλύτεροι απ' ό,τι περίμενε· του θύμισαν τον Χερμπ Χόλλις, τον πήραν μια βόλτα με το αυτοκίνητο, τους συμπάθησε κατά κάποιον τρόπο— η γυναίκα διαγράφεται στα μάτια του ως ένα εξέχον πρόσωπο με ιδιαίτερο κύρος. Μπορεί να τον καταδώσει. Μπορεί να το πει στη μητέρα του.
Όταν όμως ο συγγραφέας του Ούμπικ φτάνει στο ταμείο, δεν βρίσκει την τρομακτική γυναίκα, αλλά έναν υπάλληλο που την αντικαθιστά, έναν νεαρό με μικρό γενάκι σαν Μπητ. Όταν ο συγγραφέας πλησιάζει, ο υπάλληλος τον χαιρετά με φωνή βαριά απ' το τσιγάρο, με μια ελαφριά προφορά. Ο συγγραφέας καταλαβαίνει, χωρίς να ξέρει πώς, ότι ο υπάλληλος είναι από την Γαλλία. Κι όχι απλώς από την Γαλλία. Ο υπάλληλος είναι ένας μαρξιστής κριτικός λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας νιώθει ανακούφιση. Να κάποιος που σίγουρα θα καταλαβαίνει την κατανάλωση κρέατος αλόγου. Ο συγγραφέας θα την γλιτώσει, τουλάχιστον για σήμερα.
“Είσαι ο Φίλιπ;”
“Ναι.”
“Θα γράψεις το Ούμπικ;”
“Δεν ξέρω, μάλλον.”

Στο μεταξύ, το ανδροειδές του Ντικ για το οποίο είχαμε γράψει πέρυσι έχει χαθεί από τον Ιανουάριο κι ακόμα δεν έχει βρεθεί. Όχι ολόκληρο, αλλά το κεφάλι μόνο, που το ξέχασε ο συνοδός του στο ντουλαπάκι του αεροπλάνου κατά την ανταπόκριση, όπως περιγράφεται στο επαγγελματικό site Airport Business.
Βλέποντας το βίντεο, δεν απορώ που τα βρόντηξε κι έφυγε, όπως ο Λίνκολν στο We Can Build You. Τον λυπήθηκα, βλέποντάς τον έτσι, σαν να τον έχουν ποτίσει Can-D ή Chew-Z, περιτριγυρισμένο από άσχετους που χασκογελάνε, να λέει πως του αρέσει το Bicentennial Man αντί να τους τα ψάλλει. Ρέπλικες. Ίσως υπάρχει κάποιο δίκτυο που τους φυγαδεύει. Too bad he won't live. But then again, who does?
Ίσως ένα σπρέυ Ubik να μπορεί να βοηθήσει. Ίσως κάτι να ξέρει η κούκλα Amazing Allysen, που πωλείται στο Amazon $69.99, και ονειρεύεται ηλεκτρικά πρόβατα. Αλλά μην το πείτε του Χάρισον Φορντ...



Πηγές: Locus, boingboing, άλλοι.

Ποιος χαρακτήρας από το Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ είστε;

Which Hitchhiker's Guide to the Galaxy Character Are You?

You are DOUGLAS ADAMS. Surprise, surprise! Not actually a character, but the guy who thought them all up in the first place. You are the original hitchhiker, and for that you should be proud. You like getting smashed, lying in fields, listening to deadlines whoosh by, and getting lost in Paris with Doctor Who directors who are drunk beyond all reason. Also, you might just be a genius.
Take this quiz!








Quizilla |
Join

| Make A Quiz | More Quizzes | Grab Code

ΑΛΕΦ 26-11-2006

Η Αθηναϊκή Λέσχη Επιστημονικής Φαντασίας (ΑΛΕΦ) σας καλεί την Κυριακή 26 Νοεμβρίου και ώρα 19:00 στο BIOS (Πειραιώς 84) στην προβολή της ταινίας Dreamscape.
Πολλοί είναι εκείνοι που θέλησαν με κάποιο τρόπο να πολεμήσουν τους εφιάλτες τους. Η ταινία Dreamscape, παραγωγής 1984, μας δείχνει έναν απ' αυτούς τους τρόπους.
Σκηνοθέτης είναι ο Joseph Ruben και το σενάριο είναι των: David Loughery, Chuck Russell & Joseph Ruben πάνω σε ιστορία του David Loughery.
Παίζουν: Dennis Quaid, Max Von Sydow, Christopher Plummer, Kate Capshaw, Eddie Albert κ.ά.

86%

The Spotnicks

The Spotnicks - The Rocket Man (62)
Uploaded by pomesu

The Spotnicks -The Rocket Man, 1962. Σουηδικό γκρουπ της δεκαετίας του '60, στυλ Shadows.
Παίζουν ακόμη, και κάνουν και περιοδείες, όπως λέει και το site τους.

Από Martin Klasch.

Δρόμοι και πλατείες της Αθήνας...

... από το βιβλίο του Δημήτρη Φύσσα Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος.

Οδός...
Κιλελέρ, πρώην Σταδίου.
Φιλίας των Λαών, πρώην Πανεπιστημίου.
Παναγιώτας Σταθοπούλου, πρώην Ακαδημίας.
Νίκου Πλουμπίδη, πρώην Σόλωνος.
Παρισινής Κομμούνας, πρώην Διδότου.
Γληνού, πρώην Ιπποκράτους.
Σουκατζίδη, πρώην Εμμ. Μπενάκη.
Μαρίνου Αντύπα, πρώην Θεμιστοκλέους.
Σπάρτακου, πρώην Ερμού.
Βοροσίλωφ, πρώην Ευριπίδου.
Λένινγκραντ, πρώην Καραγιώργη Σερβίας.
Ροβεσπιέρου, πρώην Αμαλίας (ή Φιλελλήνων).
Λεωφ. Στάλιγκραντ, πρώην Βασ. Σοφίας.
Ηρωικής Θεσσαλονίκης, πρώην Συγγρού.
Λεωφ. Ειρήνης, πρώην Μεσογείων.
Λεωφ. Προλεταριακού Πειραιά, πρώην Πειραιώς.
Μόσχας, πρώην Αθηνάς.
Νίκου Ζαχαριάδη, πρώην Πατησίων.
Κίροφ, πρώην Στουρνάρη.
Λυκούργου Λογοθέτη, πρώην Τοσίτσα.
Γοργοπόταμου, πρώην Μπουμπουλίνας.
Σόφιας, πρώην Μάρνη.
Φιλικής Εταιρείας, πρώην Ιουλιανού.
ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, πρώην Αχαρνών.
Ένγκελς, πρώην Λιοσίων.
Νάβη, πρώην Φυλής.
Λασάλ, πρώην Στρωμνίτσης.
Άγη και Κλεομένη, πρώην Ιερά Οδός.
Λαϊκής Δημοκρατίας Βιετνάμ, πρώην Κνωσσού.
Αβάνας, πρώην Παξών.
Ερμωνάσσης, πρώην Ακριβής Ριζοπούλου.
Εθνικής Αντίστασης, πρώην Κορίνθου (Πάτρα).

Πλατεία...
Λένιν, πρώην Συντάγματος.
ΕΣΣΔ, πρώην Ομονοίας.
Λαού, πρώην Εξαρχείων.
Συνδικάτων, πρώην Αιγύπτου.
Μπρέζνιεφ, πρώην Κάνιγγος.
Σταύρου Καλέργη, πρώην Βάθη.
Σύμφωνου Βαρσοβίας, πρώην Μεταξουργείου.
Παναγιώτη Καρατζά, πρώην Κουμουνδούρου.
.

Jack Williamson (1908-2006)

Ο συγγραφέας εφ και Grand Master Τζακ Ουίλιαμσον πέθανε την Παρασκευή, 10 Νοεμβρίου, στο σπίτι του στο Πορτάλες του Νιου Μέξικο, σε ηλικία 98 ετών. Δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα, “The Metal Man”, στο περιοδικό Amazing Stories το 1928 και συνέχισε να γράφει μέχρι σήμερα — το τελευταίο του μυθιστόρημα ήταν το The Stonehenge Gate (2005).
Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής με τη σειρά The Legion of Space (1934-1982), ενώ το The Legion of Time (1938) ήταν το πρώτο μυθιστόρημα μαχητών από το μέλλον που ταξιδεύουν στο χρόνο για να επηρεάσουν την ιστορία τους, ένα θέμα που εμφανίστηκε και στον κινηματογράφο στη σειρά Terminator. Ήταν επίσης ο πρώτος που χρησιμοποίησε τους όρους ανδροειδές, γαιοποίηση (terraforming) και γενετική μηχανική (genetic engineering)
Ήταν ο δεύτερος συγγραφέας που τιμήθηκε με τον τίτλο του Grand Master το 1976, μετά τον Ρόμπερτ Χαϊνλάιν, ενώ το 1985 κέρδισε το βραβείο Hugo για την αυτοβιογραφία του Wonder's Child.

Δείτε:

• Το λήμμα στην Wikipedia.
• Στο Altfactor ελληνική βιβλιογραφία και το διήγημά του Jamboree.
• Ο Τζων Κλουτ γράφει στον Independent.

Weird Al Videos

Στο srobbin.com θα βρείτε ένα top 10 με τα καλύτερα βιντεοκλίπ-παρωδίες του Weird Al Yankovic.

Blog me tender, blog me true

Συνεχίζονται οι συζητήσεις για την υπόθεση του blogme.gr και τη σύλληψη του Αντώνη Τσιπρόπουλου. (Στο Magica's Land θα βρείτε index με τα blog που ασχολούνται με το θέμα, στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ρωσικά κλπ.)

Το γεγονός πως η όλη υπόθεση συνέβη πριν από 4-5 μήνες, αν και περίεργο, δεν την κάνει λιγότερο απαράδεκτη. Ακόμη και φάρσα να ήταν, όπως φοβήθηκαν κάποιοι, θα έπρεπε να υπάρξουν αυτές οι άμεσες αντιδράσεις, για λόγους αρχής, φυσικά. Κι ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω με τον Μήτσο από τον Καφενέ, που λέει, μεταξύ άλλων:

- Ολοι αυτοί οι “Ελληνες bloggers” θεωρούν λογικό, ισορροπημένο και υγιές να διαμαρτύρονται για κάτι τη φύση του οποίου δε γνωρίζουν; Για μια μήνυση τα στοιχεία της οποίας δε γνωρίζουν παρά μόνο θεωρίες γράφονται;

και να του πω πως, εφόσον δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι έγινε μήνυση, κατάσχεση του σκληρού κλπ. (που αργά ή γρήγορα θ' αποδειχθεί, κι αν δεν έγιναν έτσι τα πράγματα ο Τσιπρόπουλος θα γίνει ρεζίλι), είναι λογικό, ισορροπημένο και υγιές να διαμαρτύρεσαι γι' αυτή την αντιμετώπιση ενός rss aggregator, και δεν χρειάζεται να ξέρεις καμιά άλλη φύση. Όταν, τώρα, μάθουμε ποιος είναι ο μπλόγκερ, ποιος είναι ο σάτυρος που σατιρίζει —σατυρικά, ίσως (;)— τον μηνυτή, μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε αναλόγως.

Πάντως, σε ειδικό ένθετο blog-αφιέρωμα, οι ιππότες του ηρωϊκού τάγματος των funEL υποστηρίζουν πως μηνυτής (ή τουλάχιστον σπόνσορας του μηνυτή) είναι ο γνωστός τηλεβιβλιοπώλης Δημοσθένης Λιακόπουλος. Αυτή την άποψη φαίνεται να υιοθετεί και ο Πάσχος Μανδραβέλης στην χθεσινή Καθημερινή:

...Ενα δικτυακό ημερολόγιο (funel.blogspot.com) σατιρίζει τον γνωστό τηλεπωλητή βιβλίων επιστημονικής ανοησίας Δημοσθένη Λιακόπουλο. Ο τελευταίος έκανε μηνύσεις, όχι μόνο στον κάτοχο αυτού του ηλεκτρονικού ημερολογίου, αλλά και σε καθένα που παρέπεμπε σ’ αυτήν τη διεύθυνση. Ακόμη και σε κατόχους δικτυακών τόπων οι οποίοι απλώς καταλογογραφούν τα περιεχόμενα του ελληνικού Διαδικτύου...

Απ' ό,τι φαίνεται, δεν θ' αργήσουμε να μάθουμε περισσότερα (+ο καιροc γαρ εγγυc+)

Γιατί οι προγραμματιστές μπερδεύουν
το Χάλογουην με τα Χριστούγεννα;

Επειδή OCT 31 = DEC 25

ΑΛΕΦ 29-10-2006

Η Αθηναϊκή Λέσχη Επιστημονικής Φαντασίας συνεχίζει τις εκδηλώσεις της την Κυριακή 29 Οκτωβρίου και ώρα 20:00 στην καφετέρια ΦΑΕΙΝΟΝ (Καλλιδρομίου και Μαυρομιχάλη) με την ανάγνωση των διηγημάτων:

1) “Η Πόλη”, του Χριστόδουλου Λιθαρή, από το 6ο Λογοτεχνικό Εργαστήριο.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σύντομο διήγημα το οποίο έχει την ιδιαιτερότητα ότι γράφτηκε όχι για το εργαστήριο αλλά κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου.

2) “Όχι ακριβώς παράθυρο...” του Μανώλη Μανωλά, από το 7ο Λογοτεχνικό Εργαστήριο.
Ένα διήγημα που περιέχει πολλά μέσα σε λίγες σελίδες: σύγχρονη πραγματικότητα, παράξενα γεγονότα, παράθυρα (και όχι μόνο) για κάπου αλλού και απροσδόκητο τέλος.

Ελάτε ν' ακούσουμε, να σχολιάσουμε και όπως πάντα να ευχαριστηθούμε συζήτηση και μπύρες.
.

Να συληφθεί κι ο Γκουγκλ, κι ο Γιαχου κι όλοι αυτοί οι ανώμαλοι

Ο Αντώνης Τσιπρόπουλος, διαχειριστής του Blogme.gr, ενός από τα ελληνικά σάιτ που συγκεντρώνει και ταξινομεί τα κείμενα ελληνικών blog μέσω του rss feed τους, συνελήφθη και οδηγήθηκε στη ΓΑΔΑ και στο αυτόφωρο, ενώ κατασχέθηκε και ο σκληρός δίσκος του υπολογιστή του, μετά από μήνυση κάποιου προσώπου (δεν είναι ακόμα γνωστό ποιου) που θεώρησε ότι τα κείμενα κάποιου από τα blog τον πρόσβαλλαν!
Απαράδεκτο, εξωφρενικό, επικίνδυνο!
Ο Αντώνης έχει την υποστήριξή μας.

Διαβάστε τι λένε αλλού.
(banner by magicasland)

Πικοϊστορίες επιστημονικής φαντασίας

Ο Χέμινγουεϊ έγραψε κάποτε μια ιστορία σε έξι λέξεις (στα αγγλικά), και μάλιστα την θεωρούσε την καλύτερη ιστορία που έγραψε ποτέ. (Στα ελληνικά, μάλιστα, μεταφράζεται με 4 μόνο λέξεις. “Πωλούνται: παπούτσια μωρού, αφόρετα”. — “For sale: baby shoes, never worn.”)
Έτσι, το Wired Magazine ζήτησε από συγγραφείς εφ&φ να γράψουν κι αυτοί μια ιστορία σε έξι λέξεις, και δημοσιεύει τα αποτελέσματα. Μερικά δείγματα:

Κομπιούτερ, πήραμε μπαταρίες; Κομπιούτερ;
(Computer, did we bring batteries? Computer?)
- Eileen Gunn

Χρονομηχανή. Κι εντελώς απρόσμενα, εφηύρα μια
(Machine. Unexpectedly, I’d invented a time)
- Alan Moore

Πέθανα. Μου λείπεις. Φιλάκι...;
(I’m dead. I’ve missed you. Kiss … ?)
- Neil Gaiman

Έβρεχε, έβρεχε, και δεν σταμάτησε ποτέ.
(Rained, rained, rained, and never stopped.)
- Howard Waldrop

Bohemian Rhapsody

Ο πολυβραβευμένος ηθοποιός, κωμικός και σεναριογράφος Rick Miller από το Μόντρεαλ παρουσιάζει το “Bohemian Rhapsody” των Queen σε εκτελέσεις από τις 25 πιο ενοχλητικές φωνές της μουσικής βιομηχανίας.
Καλό ΠΣΚ.

Χέρμπερτ και Ντιουν

Με αφορμή την ολοκλήρωση της ελληνικής έκδοσης της ορίτζιναλ σειράς Dune του Frank Herbert από τις εκδόσεις ANUBIS (6 τόμοι), στο σημερινό “9” της Ελευθεροτυπίας δημοσιεύεται ένα άρθρο του τακτικού θαμώνα αυτού του blog Παναγιώτη Κούστα για τον συγγραφέα και το έπος του [ένας πολύ βολικός χαρακτηρισμός για να αποφεύγεις τα άκομψα επταλογία, πενταλογία, διλογία κλπ, ή όταν δεν ξέρεις μέχρι πού θα το τραβήξει ο μεγάλος (ή τα τρισέγγονά του)].
Τώρα, ο Ντέηβ Ίτζκοφ παρουσιάζει στους Sunday Times (διαβάστε το αφού πάρετε ένα password από το BugMeNot) το τελευταίο βιβλίο της συνεργασίας Μπράιαν (υιού Φρανκ) Χέρμπερτ και Κέβιν Άντερσον, Hunters of Dune. Αφού το δίδυμο εξάντλησε τα πρήκουελ (δυο τριλογίες, δεν ήταν;) συνεχίζει με άλλα δυο βιβλία την αρχική σειρά. Οι Κυνηγοί ξεκινούν τρία χρόνια μετά το Νο 6, Chapterhouse (Αδελφότητα), και θα συνεχιστούν με τα Αμμοσκούληκα του Ντιουν.
Προσωπικά λάτρεψα το Ντιουν, διάβασα μ' ενδιαφέρον τον Μεσσία και τα Παιδιά, αλλά μετά τους Αιρετικούς άρχισα να πήζω. Ίσως να έχω διαβάσει και τον Θεϊκό Αυτοκράτορα, δεν είμαι σίγουρος. Κάπου μετά τον Ντάνκαν Άινταχο υπ' αριθμόν 5236 τα 'μπλεξα.
Βέβαια, τότε δεν ήταν τόσο εύκολο να λύσεις τις απορίες σου στην wikipedia, ούτε υπήρχε το Dune wiki, ούτε το πολύ καλό σάιτ duneworld.org (που τώρα έχει χαθεί στην άβυσσο του διαδικτύου — αν ξέρει κανείς τι απέγινε, θα το εκτιμούσα).

Μάκης Πανώριος

Η ΑΛΕΦ, η Αθηναϊκή Λέσχη Επιστημονικής Φαντασίας, σας προσκαλεί στην τιμητική εκδήλωση για τον ΜΑΚΗ ΠΑΝΩΡΙΟ που θα γίνει στη Στοά του Βιβλίου, στην αίθουσα Λόγου και Τέχνης, την Τετάρτη 18 Οκτωβρίου, στις 8.00 μ.μ.

Ο Μάκης Πανώριος γεννήθηκε το 1935 στην Κεφαλονιά, σπούδασε ζωγραφική και θέατρο, εργάστηκε αρκετά χρόνια ως ηθοποιός στο θέατρο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, ενώ έχει εικονογραφήσει και αρκετά βιβλία. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Η Κατάκτηση, κυκλοφόρησε το 1970. Λάτρης της λογοτεχνίας του φανταστικού, έχει γράψει αμέτρητες κριτικές και άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες (τα τελευταία χρόνια στην Καθημερινή και στην Ελευθεροτυπία). Η πεντάτομη ανθολογία του Το Ελληνικό Φανταστικό Διήγημα από τις εκδόσεις Αίολος συγκεντρώνει 167 ελληνικά διηγήματα φανταστικού από τα πρώτα μεταβυζαντινά χρόνια μέχρι σήμερα. Τελευταίο του μυθστόρημα είναι το Μαυσωλείο, από τις εκδόσεις Κέδρος.

• Για τον τιμώμενο θα μιλήσουν οι:
Άγγελος Αντωνόπουλος – ηθοποιός,
Βαγγέλης Αθανασόπουλος – καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών,
Δημήτρης Βανέλλης – συγγραφέας, μέλος της ΑΛΕΦ,
Χρήστος Λάζος – συγγραφέας, μέλος της ΑΛΕΦ,
Αλέκος Παπαδόπουλος – συγγραφέας, μέλος της ΑΛΕΦ,
Τάσος Ρούσσος – ποιητής, συγγραφέας,
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου – κριτικός λογοτεχνίας
Συντονίζει ο Πρόεδρος της ΑΛΕΦ Αγγελος Μαστοράκης – Υπεύθυνος έκδοσης του «9»

Θα ακολουθήσει δεξίωση

Με την υποστήριξη των:
ΑΙΟΛΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΚΕΔΡΟΣ, ΜΠΟΪΚΟΣ Α.Ε.

ΑΙΘΟΥΣΑ ΛΟΓΟΥ & ΤΕΧΝΗΣ – ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ,
ΠΕΣΜΑΖΟΓΛΟΥ 5 & ΣΤΑΔΙΟΥ, ΑΡΣΑΚΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ

Πανόραμα με ταινίες εφ

Το φετινό 19ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου της Ελευθεροτυπίας έχει ένα αφιέρωμα σε ταινίες εφ με τίτλο “Η Επόμενη Μέρα – Ποιο Μέλλον;”
Επειδή το πρόγραμμα βγήκε μάλλον την τελευταία στιγμή, και στο σάιτ τους είναι κάπως μπερδεμένο, αντιγράφω εδώ τις σχετικές ταινίες για να τις έχω κι εγώ πρόχειρες.

ΙΝΤΕΑΛ
Παρασκευή 13/10/06
6.00 μ.μ. ΤΟ ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΟ ΔΑΣΟΣ (The Emerald Forest, 1985) του Τζων Μπούρμαν (110΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)
Κυριακή 15/10/06
5.10 μ.μ. ΚΙΝΓΚ ΚΟΝΓΚ (King Kong, 1933) των Ερνστ Σέντσακ & Μεριά Κούπερ (100΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)
7.30 μ.μ. THE WAR GAME (1965) του Πήτερ Γουώτκινς (46΄) και
LA JETEE του Κρις Μαρκέρ (28΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)
Δευτέρα 16/10/06
5.30 μ.μ. ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, 2022 μ.Χ. (Soylent Green, 1973) του Ρίτσαρντ Φλάισερ (97΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)
11.15 μ.μ. ΟΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ (The Damned, 1963) του Τζόζεφ Λόουζι (96΄)
(IMDB)
Τετάρτη 18/10/06
5.30 μ.μ. ΦΑΡΕΝΑΙΤ 451 (Farhenheit 451, 1966) του Φρανσουά Τρυφώ (112΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)
Σάββατο 21/10/06
11.30 μ.μ. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΥΜΑ (The Last Wave, 1977) του Πήτερ Γουήαρ (106΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)
Κυριακή 22/10/06
5.15 μ.μ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ (Planet of the Apes, 1968) του Φράνκλιν Σάφνερ (112΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)

ΤΡΙΑΝΟΝ
Παρασκευή 13/10/06
5.30 μ.μ. ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΝΟ. 6882 (Scen . Nr: 6882 ur mitt liv) (9΄) (μικρού μήκους EFA) και
ΚΙΝΓΚ ΚΟΝΓΚ (King Kong) των Ερνστ Σέντσακ και Μεριά Κούπερ (100΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)
Τρίτη 17/10/06
10.10 μ.μ. ΚΟΥΙΝΤΕΤΟ (Quintet, 1979) του Ρόμπερτ Ώλτμαν (118΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)
Πέμπτη 19/10/06
8.15 μ.μ. ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ (A Clockwork Orange, 1971) του Στάνλεϋ Κιούμπρικ (136΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)
Κυριακή 22/10/06
9.20 μ.μ. ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ (Silent Running, 1972) του Ντάγκλας Τράμπολ (89΄)
(IMDB - Rotten Tomatoes)
.

Who — My g-g-generation

Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι...
Μπορεί να είναι playback, όπως όλοι στην TV εκείνη την εποχή, αλλά το κόλπο με το σπάσιμο δεν το είχε κάνει κανείς ώς τότε...
Εδώ είναι που ο Τάουνσεντ κουφαίνεται από το ένα αυτί, καθώς ο Κηθ Μουν ανατινάζει την ντραμς του. Ο Μουν έβαλε τον τεχνικό να κανονίσει τα εκρηκτικά, μετά η μπάντα τα ήπιαν, ο Μουν έπειτα πρόσθεσε εκρηκτικά πιστεύοντας πως δεν ήταν αρκετά, ο τεχνικός σκέφτηκε το ίδιο και πρόσθεσε λίγο ακόμα. Απ' ό,τι λέγεται, ο Μουν έβαλε λίγα παραπάνω πριν αρχίσουν να παίζουν — και the rest is history.

Why don't you all just f-fade away?

ΑΛΕΦ 8-10-2006

Η επόμενη εκδήλωση της Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας θα γίνει την Κυριακή 8 Οκτωβρίου και ώρα 20:00 στην Αίθουσα Κασίων (3ης Σεπτεμβρίου 56, 2ος όροφος).
Θα προβληθεί η ταινία Enemy Mine (Ο Εχθρός μου) του 1985, σε σκηνοθεσία Wolfgang Petersen, σε σενάριο των Barry Longyear (συγγραφέα του διηγήματος στο οποίο βασίστηκε η ταινία) και Edward Khmara. Παίζουν οι Dennis Quaid, Louis Gossett Jr., Brion James κ.ά.
Ελάτε να δούμε και μετά να συζητήσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν βρεθεί κανείς απομονωμένος σ' έναν πλανήτη μαζί με τον εχθρό του...

Το πρώτο μου Νεκρονομικόν και άλλες ιστορίες

Περιμένοντας ν' ανοίξουν πάλι τα σχολεία, ένα ωραίο δώρο είναι Το Πρώτο μου Νεκρονομικόν, ένα εισαγωγικό βιβλίο για κάθε παιδάκι στην ανομολόγητη λατρεία των Μεγάλων Παλαιών. Μπορεί να συνοδεύται από τα αντίστοιχα Lego (CthuLego), ή τα "blasphemously delicious" δημητριακά Myth-Os.

Για μεγαλύτερα παιδιά (7-777 ετών), θα πρότεινα τα τρία άλμπουμ του Μικρού Κθούλου, του Γιώργου Τσούκη. Και, σε φωτορομάντσο, τις Tales of the Plush Cthulhu.

Οι ακόμα μεγαλύτεροι μπορείτε να υποβάλλετε τηλεφωνικά τις ερωτήσεις σας στον Κθούλου στο Call Cthulhu, ή να δοκιμάσετε κάποιο από τα αρώματα της συλλογής Λάβκραφτ.

Αν είστε συγγραφέας, μπορείτε να πάρετε ιδέες από την Γεννήτρια Διηγημάτων Λάβκραφτ, ή, ακόμα καλύτερα, να εμπνευστείτε από τα αυθεντικά διηγήματα του HPL.
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε το χαμένο διήγημα Εγώ, ο Κθούλου, του Νηλ Γκάιμαν,
ή να δείτε online ή να κατεβάσετε σε pdf το κόμιξ Lovecraft County,
ή να φορέσετε τις παντόφλες Κθούλου και να απολαύσετε από τον καναπέ σας το DVD της (καταπληκτικής, βωβής, ασπρόμαυρης) ταινίας The Call of Cthulhu από την HPL Historical Society,
ή απλώς να χαλαρώσετε με το CD του μιούζικαλ Το Σογκόθ στη Στέγη.

Μπορείτε επίσης να τραγουδήσετε τα κάλαντα των Μεγάλων Παλαιών

ή να δείτε (οι ισπανόφωνοι) το 15λεπτο (ερασιτεχνικό) φιλμάκι La Semilla de Yog Sothoth.

Για τους αυστηρώς ενηλίκους, υπάρχει και η λύση μιας συνδρομής στο περιοδικό Cthulhu Sex.

Μπορείτε ακόμα να μελετήσετε το βιβλίο της Ειρήνης Μαντά Tο Δαιμόνιο της Γραφής – Genius Scribendi, μια μυθιστορηματική ματιά της ζωής του Λάβκραφτ από την οπτική της γυναίκας του, Σόνιας Γκρην.

Αν θέλετε να συνεχίσετε τις σπουδές σας ή να κάνετε μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο Μισκατόνικ, έχετε τις επιλογές σας εδώ, εδώ ή εδώ.

Αν, από την άλλη, αγαπάτε τα κουίζ, μπορείτε να διαλέξετε κάποιο από τα σχετικά κουίζ εδώ (ή εδώ για πιο προχωρημένους) ή να απαντήσετε σ' αυτό το ποστ του Ερευνητή που, απ' ό,τι μπορώ να καταλάβω, έχει μείνει αναπάντητο:

1) Πως συνδέεται το έργο του εν λόγω συγγραφέα με τη διαφήμιση με τη μεγαλύτερη ίσως απήχηση κι αντίκτυπο στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, την περίφημη πρόσφατη διαφήμιση της συνδρομητικής ψηφιακής τηλεόρασης που καθιέρωσε ως σλόγκαν στην ελληνική κοινωνία τη φράση: "Put the kots down slowlllyy!"?

Αν μπερδευτήκατε μ' όλα αυτά, ψάξτε στο Cthulhu Lexicon ή στον Οδηγό του Μύθου, ή, τέλος πάντων, σ' ένα από τα χιλιάδες site που θα σας βγάλει το Google, μην τα περιμένετε όλα από μένα.

Και τέλος, θυμάστε το τραγούδι Rainbow Connection στην αρχή της ταινίας των Μάπετ;
Αν το προσέξετε καλύτερα, θα δείτε ότι θα μπορούσε να το έχει γράψει ο Λάβκραφτ:

(Words by Paul Williams, Music by Ken Ascher)

Why are there so many songs about rainbows
And what's on the other side?
Rainbows are visions, but only illusions,
And rainbows have nothing to hide.
SO WE'VE BEEN TOLD and some choose to believe it
I KNOW THEY'RE WRONG, WAIT AND SEE.
Someday we'll find it, the rainbow connection,
The lovers, the DREAMERS and ME.

Who said that every wish would be heard and answered
When wished on the morning star?
Somebody thought of that, and someone believed it,
And look what it's done so far.
What's so amazing that keeps us stargazing
AND WHAT DO WE THINK WE MIGHT SEE?
Someday we'll find it, the rainbow connection,
The lovers, the dreamers, and me.

All of us under its spell,
We know that it's probably magic...

... Have you been half asleep? And have you HEARD VOICES?
I'VE heard them CALLING MY NAME.
... Is this the sweet sound that calls the young sailors?
The voice might be one and the same
I've heard it too many times to ignore it
It's something that I'm s'posed to be...
Someday we'll find it, the rainbow connection,
The lovers, the dreamers, and me.

Laa, da daa dee da daa daa,
La laa la la laa dee daa doo...

Ia! Ia! Cthulhu ftagn!

(βερσιόν YouTube).

Αν δεν ικανοποιηθήκατε ακόμα, υπάρχει και το επίσημο site και το άρθρο της wikipedia για πιο "σοβαρή" πληροφόρηση.

ΥΓ. Τι κρίμα που δεν λειτουργεί πια η μηχανή αναζήτησης Cthuugle!
ΥΓ2 Μη νομίσετε ότι μια-δυο ντουζίνες λινκ είναι πολλά... θα υπάρξει συνέχεια...

Ο Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον χρειάζεται βοήθεια

Διαβάστε εδώ .'. Discordia .'.: Ο θάνατος δε σου πάει

...Καθώς και τι λένε άλλα blog.

Αντιγράφω και κάτι από το Big Action:

Wilson will be remembered for a lot of things, but what sticks with me most is his "Strange Loop" theory, which goes something like this:

Any conspiracy big enough and powerful enough to hide most of the evidence relating to its existence -- like the supposed conspiracies behind the murder of JFK, or the Holy Grail, or the Holocaust, or the alien/human hybrids -- is also powerful enough to manufacture the evidence that led you to believe in that conspiracy in the first place.

It's a nifty little bit of logic, and therefore almost wholly useless against your average conspiracy freak, who left logic buried in an unmarked grave in the desert a long time ago. But there's a corollary to the Strange Loop:

In other words, "they" only let you know they exist because they wanted you to know they exist.

That kind of thinking tends to send a conspiracy junkie right over the edge, so use with caution.

Άλλο μπητ κι άλλο μπιτ

Η Προσευχή των Ευχαριστιών, από τον Ουίλιαμ Μπάροουζ. Επίκαιρη, έτσι;

For John Dillinger
In hope he is still alive
Thanksgiving Day, November 28, 1986

Thanks for the wild turkey and the Passenger Pigeons, destined to be shit out through wholesome American guts

thanks for a Continent to despoil and poison —

thanks for Indians to provide a modicum of challenge and danger —

thanks for vast herds of bison to kill and skin, leaving the carcass to rot —

thanks for bounties on wolves and coyotes —

thanks for the AMERICAN DREAM to vulgarize and falsify until the bare lies shine through —

thanks for the KKK, for nigger-killing lawmen feeling their notches, for decent church-going women with their mean, pinched, bitter, evil faces —

thanks for "Kill a Queer for Christ" stickers —

thanks for laboratory AIDS —

thanks for Prohibition and the War Against Drugs —

thanks for a country where nobody is allowed to mind his own business —

thanks for a nation of finks — yes, thanks for all the memories... all right, let's see your arms... you always were a headache and you always were a bore —

thanks for the last and greatest betrayal of the last and greatest of human dreams.

Video Via - Words Via

Είναι από κρέας, σου λέω

Όσοι δεν πρόλαβαν να δουν τον Μάιο την βραβευμένη ταινιούλα “They're Made Out of Meat” που είναι βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Τέρυ Μπίσον και τώρα δεν την βρίσκουν επειδή έχει αποσυρθεί από το YouTube, μπορούν να την βρουν πλέον στο GoogleVideo.
Το διήγημα έχει δημοσιευτεί στα ελληνικά στο τεύχος 48 του περιοδικού “9” της Ελευθεροτυπίας σε μετάφραση του Γιώργου Γούλα [ψάξτε το στο Μοναστηράκι] ενώ το πρωτότυπο (από τη συλλογή του Bears Discover Fire and Other Stories) υπάρχει εδώ.
Η ταινία έγινε από τον Stephen O'Reagan και κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Πρώτο Ετήσιο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκος του Science Fiction Museum.

Δεν έχω αιδώ και πρέπει να την πιάσω

Λοιπόν, η είδηση με δυο λόγια:
Στη φετεινή απονομή των Βραβείων Hugo,
—ο Χάρλαν Έλισον® έπιασε το στήθος της Κόνι Γουίλις.
ή
—ο γεροξεκούτης Χάρλαν Έλισον® επιτέθηκε σεξουαλικά επί σκηνής στην Κόνι Γουίλις.
ή
—ο Χάρλαν Έλισον®, πιστός στο ίματζ του “κακού παιδιού” που προσβάλλει τους πάντες έκανε ένα από τα συνηθισμένα ανατρεπτικά αστεία του με την Κόνι Γουίλις.

Για προσωπική εκτίμηση του συμβάντος, η όλη σκηνή υπάρχει στο Google Video.



Μερικές αντιδράσεις

Άλλο είναι να κάνεις χαζομάρες σ' ένα πάρτυ, κι άλλο όταν μια γυναίκα είναι στη σκηνή και δεν αντιμετωπίζεται με τον σεβασμό που αρμόζει σε μια συγγραφέα, και μάλιστα του μεγέθους της Κόνι Γουίλις, αλλά ως σεξουαλικό αντικείμενο μπροστά σε ακροατήριο.
(Edward Champion + πολλά σχόλια)

Κοιτάξτε, κόσμε έναν από τους καλύτερους αντιπροσώπους μας. Τον γεμίζουμε βραβεία και τιμές, τον κάνουμε Grand Master. Αυτός ο άνθρωπος. Που βάζει χέρι στην Κόνι Γουίλις.
(Greg van Eekhout)

Όπως και η περίπτωση Μπους-Μέρκελ, το μήνυμα είναι “Μην ξεχνάς, μπορεί να έχεις στάτους, αξιοπρέπεια, φήμη, αλλά μπορούμε να σου τα πάρουμε πίσω κάθε στιγμή. Αν είσαι γυναίκα, δεν θα είσαι ποτέ ασφαλής. Μπορεί να είσαι πρωθυπουργός της μεγαλύτερης χώρας της Ευρώπης. Μπορεί να είσαι η πιο σεβαστή συγγραφέας της σύγγρονης ε.φ. Μπορούμε να σε εξευτελίσουμε, όποτε θέλουμε, και θα το κάνουμε, πού και πού, για να μην παρεκτρέπεσαι”.
(Patrick Nielsen Hayden)

επίσης...
...έχει χρόνια να γράψει κάτι αξιόλογο...

...η συμπεριφορά του ήταν μια αντίδραση στην παρουσίαση της Γουίλις, που τον προκάλεσε να δείξει τον κακό του εαυτό...

...από το “περιμένουν από μένα να συμπεριφερθώ σκανδαλωδώς, άρα δεν πρέπει να τους απογοητεύσω” της δεκαετίας του '70 έχει φτάσει στο “είμαι ο Χ*Α*Ρ*Λ*Α*Ν Ε*Λ*Ι*Σ*Ο*Ν και μπορώ να κάνω ό,τι γουστάρω”...

Κάποιοι θυμήθηκαν κι ένα περιστατικό που κυκλοφορεί από το '69. Σ' ένα πάρτυ, ο Έλισον την πέφτει σε μια ψηλή ξανθιά. “What would you say to a little fuck?" της λέει. Κι εκείνη τον κοιτάζει αφ' υψηλού (λόγω διαφοράς ύψους) και λέει, “I would say, 'Hello, little fuck.'”

O Χάρλαν Έλισον® αρχικά απολογήθηκε, εν συνεχεία αρνήθηκε το γεγονός (δες και σχόλια στο site του).

.
Ανταποκρίσεις του συνεδρίου θα βρείτε σε πολλά link μέσω του SF Signal #1, #2, #3, #4.

Φωτογραφίες από το Worldcon 2006:
Photoset con & awards (John Joseph Adams @ flickr),
επίσης @ flickr από τον James Patrick Kelly, και στου Scott Edelman.
Photo gallery (wired)
.

Harlan Ellison is a registered trademark of the Killimanjaro Corporation

.

Αύγουστος ήταν και πέρασε

Μα τι έγινε πια; Έλειψα για λίγο κι έγινε χαμός.

Ο Πλούτωνας δεν είναι πια ο ένατος πλανήτης, αλλά ένας από πολλούς πλανήτες νάνους (καιρός ήταν, κατά τη γνώμη μου).


Η NASA έχασε τα αρχεία από την προσελήνωση του Apollo 11 (space.com)



Επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης.

Ανακοινώθηκαν τα Βραβεία Hugo:

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

• Spin by Robert Charles Wilson

ΝΟΥΒΕΛΑ

• "Inside Job" by Connie Willis

ΔΙΗΓΗΜΑ

• "Two Hearts" by Peter S. Beagle

ΣΥΝΤΟΜΟ ΔΙΗΓΗΜΑ

• "Tk'tk'tk" by David D. Levine

Βραβείο John W. Campbell για τον καλύτερο νέο συγγραφέα

• John Scalzi

Στην Ινδία γεννήθηκε ένα κοριτσάκι με ένα μάτι, χωρίς μύτη και τον εγκέφαλο συγχωνευμένο σε ένα ημισφαίριο. (Wired News)

Ζόμπι εισβάλλουν στο Σαν Φρανσίσκο.


Είδαμε φωτογραφίες του Flying Spaggetti Monster (το γνωστό Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας).








...κι άλλα, αλλά σιγά-σιγά, ε; Να προσαρμοστούμε πρώτα.

Φανταστικά Χρονικά, τεύχος #9

Το 9ο τεύχος του περιοδικού της Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας κυκλοφόρησε. Μπορείτε να βρείτε τα Φανταστικά Χρονικά στα γνωστά στέκια. Σ' αυτό το τεύχος, θα βρείτε:

• Εξώφυλλο (Captain Red) του Μηνά Τσουλή
• Διηγήματα
  —“Το Δωμάτιο”, του Στέφανου Κόλλια
  —"Στα Σφαγεία της Άσγκαρθ", του Ντίνου Χατζηγεωργίου
• Προσωπογραφίες
  * Ο Βασίλης Μπαμπούρης γράφει για τον καλλιτέχνη του φανταστικού Βασίλη Αρναούτογλου
  * Μιχάλης Κατσιμίσης, "Edgar Allan Poe, ο Συγγραφέας του Υπερβατικού"
  * Αντωνία Κατσαβού, “Αδελφοί Γκριμ”
  
• Άρθρα
  —Γιώργος Κατσαβός, "Πιονιέροι στο Σινεμά του Φανταστικού"
  —Βασίλης Καράβολας, "Battlestar Galactica"
  —Παναγιώτης Κούστας, "Γιατί οι καλύτερες ταινίες του Philip K. Dick είναι αυτές που έκανε (κι αυτές που δεν θα κάνει) ο Charlie Kaufman"
• Έρευνα
  * Ο Σπύρος Βρετός επιχειρεί μια πρώτη καταγραφή της τηλεόρασης του φανταστικού από Έλληνες δημιουργούς
• Διεθνή
  —Ariel Cruz, "Η Επιστημονική Φαντασία στην Κούβα"
  —Rich Horton, "Τα αγγλόφωνα διηγήματα που ξεχώρισαν το 2005"
• Best-seller
  To top-15 των βιβλίων του φανταστικού, από το Solaris.
• Ο Νηλ Άρμστρονγκ στην Αθήνα, το φεστιβάλ της ΑΛΕΦ στο BIOS, Λογοτεχνικό Εργαστήρι, κριτικές βιβλίων και κόμικς, πρόσφατες κυκλοφορίες, ειδήσεις, γελοιογραφίες κλπ.

Ιδέες για πλεκτά

Μερικές ωραίες ιδέες για πλεκτά... (πότε πήγε κιόλας Παρασκευή;)

Μην ταΐζετε τους αστέγους

Απ' ό,τι φαίνεται, το δημοτικό συμβούλιο του Λας Βέγκας μόλις πέρασε έναν νόμο, σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύεται η δωρεά ή πώληση τροφής σε όσους δικαιούνται βοήθειας μέσω επισήμων πηγών (με μέγιστη ποινή 1.000$ και έξι μήνες φυλάκιση). Η δημοτική αστυνομία θα εκπαιδευτεί ειδικά ώστε να αναγνωρίζει τις περιπτώσεις εφαρμογής του νόμου.
Ο δήμαρχος, όταν ρωτήθηκε επί του θέματος, είπε πως "Μερικά πράγματα είναι προφανή. Μπορεί να καταλάβει κανείς ποιος είναι άστεγος".

Τα περιστέρια δεν απαγορεύεται να ταίζει κανείς, ακόμα.

Χωρίς σχόλιο, συνδέουμε τα δυο τελευταία ποστ κι έχουμε...

credit

Yo, Blair! It's good to be the king!

Θυμάστε την ταινία του Μελ Μπρουκς History of the World: Part 1;
Στο σκετς της Γαλλικής Επανάστασης ο Μπρουκς παίζει τον Λουδοβίκο XVI, κι όλοι ικανοποιούν στη στιγμή κάθε του επιθυμία. Κι ο Μπρουκς κοιτάζει την κάμερα και λέει με χαρά: It's good to be the king!

Ως νέος Λουδοβίκος, ο Μπους φωνάζει τον Βρετανό πρωθυπουργό (Yo, Blair!), αναφέρεται στο διεθνές εμπόριο ως "this trade thingy", χουφτώνει την πέφτει κάνει μασάζ στην Μέρκελ κι αναφωνεί: It's good to be the king!

Σταρ Τρεκ Σπάμελοτ

Το πλήρωμα του (ορίτζιναλ) Εντερπράιζ τραγουδά το κλασικό τραγούδι από τους Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης των Μόντυ Πάιθον.

UPDATE: "This video has been removed by the user." :(
Κάπου θα ξαναεμφανιστεί, αλλά στο μεταξύ δείτε την Lego version από το DVD.
UPDATE: Ξανά στο YouTube, ή μπορείτε να το κατεβάσετε από τη σελίδα των δημιουργών (Knights of the Round Table)

Enki Bilal, συνέντευξη

Η Γαλέρα έφτασε τα 10 τεύχη! Στο περιοδικό του Ιουλίου που κυκλοφορεί θα βρείτε, εκτός από τα ενδιαφέροντα άρθρα και τα ωραία κόμιξ, και μια συνέντευξη του Enki Bilal στην Marie-Madeleine Rigopoulos, όπου διηγείται πώς πήγε από το Βελιγράδι στο Παρίσι, πώς βρέθηκε στο Pilote, πώς συνδέθηκε με την εφ:

—Είναι αλήθεια πως εκείνο που σας οδήγησε στην επιστηµονική φαντασία, ήταν η ταινία του Kubrick «2001, l’ Odyssee de l’ Espace»; *
• Σίγουρα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καριέρα µου, όµως µ’ άρεσε από παλιά η επιστηµονική φαντασία.
—Γιατί; Τι είναι αυτό που µπορεί να εκφράσει κανείς µε την επιστηµονική φαντασία;
• Στην αρχή απλώς µου άρεσε η διέγερση της φαντασίας, µέχρι που κατάλαβα πως εκείνο που µου άρεσε πραγµατικά, ήταν το γεγονός ότι η επιστηµονική φαντασία είναι ένα είδος καθρέφτη της κοινωνίας. Πάρτε για παράδειγµα κάποια µεγάλα κείµενα της λογοτεχνίας, όπως το «1984» του G. Orwell ή «Ένας τέλειος κόσµος»** του Aldous Huxley. Πρόκειται για λογοτεχνικά έργα αλλά ταυτόχρονα είναι µια διορατική, αγχωµένη µατιά πάνω στην ανθρωπότητα... Αυτό µου άρεσε: να είµαι δηµιουργός ενός κόσµου και ταυτόχρονα, να µιλάω για το δικό µας κόσµο. Αλλά η ταινία του Kubrick µου έδωσε να καταλάβω την έννοια της έκτασης του σύµπαντος.

Ο Bilal μιλάει και για τον κινηματογράφο:

—Πώς ετοιµάζετε µια ταινία; Είστε αναγκασµένος να πάρετε αποστάσεις από το επάγγελµα του σκιτσογράφου;
• Αχ! Ναι, ναι! Είναι απαραίτητο! Για τον «Αθάνατο» (2003), για παράδειγµα, έκανα µια ολική αποσύνθεση της «Τριλογίας του Nikopol». Η δυσκολία είναι να δώσεις στο θεατή να καταλάβει πως δε θα δει σε ταινία ακριβώς αυτό που διάβασε. Ο στόχος είναι το αποτέλεσµα να µοιάζει σα να διάβασε κάποιος αυτή την τριλογία, πίνοντας ένα βράδυ σ’ ένα µπαρ και τρεις εβδοµάδες µετά, να προσπαθεί να διηγηθεί αυτό που είδε... Στο τέλος, µένει κάτι πολύ φλου...

(Έτσι εξηγείται, λοιπόν...)


(*) 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος / 2001: A Space Odyssey (1968)
(**) Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος (Brave New World, 1932)

Το top-50 προσωπικών blog ΕΦ&Φ

Από τον Τζων Σκάλζι, σύμφωνα με την κατάταξη των Technorati.
Top -50.

Υποψηφιότητες Hugo 2006

Καθώς η προθεσμία για την ψηφοφορία των φετινών Βραβείων Hugo λήγει στις 31 Ιουλίου, μπορείτε να περάσετε το Σαββατοκύριακο διαβάζοντας τα υποψήφια διηγήματα.
Η λίστα έχει ως εξής:

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

• Accelerando by Charles Stross
• A Feast for Crows by George R. R. Martin [blog]
• Learning the World by Ken MacLeod [blog]
  
• Old Man's War by John Scalzi [blog]
• Spin by Robert Charles Wilson
  

ΝΟΥΒΕΛΑ

• "Burn" by James Patrick Kelly
• "Identity Theft" by Robert J. Sawyer
• "Inside Job" by Connie Willis
• "The Little Goddess" by Ian McDonald
• "Magic for Beginners" by Kelly Link

ΔΙΗΓΗΜΑ

• "The Calorie Man" by Paolo Bacigalupi
• "I, Robot" by Cory Doctorow
• "The King of Where-I-Go" by Howard Waldrop
• "TelePresence" by Michael A. Burstein
• "Two Hearts" by Peter S. Beagle

ΣΥΝΤΟΜΟ ΔΙΗΓΗΜΑ

• "The Clockwork Atom Bomb" by Dominic Green
• "Down Memory Lane" by Mike Resnick
• "Seventy-Five Years" by Michael A. Burstein
• "Singing My Sister Down" by Margo Lanagan
• "Tk'tk'tk" by David D. Levine

Βραβείο John W. Campbell για τον καλύτερο νέο συγγραφέα

• K. J. Bishop (δεύτερο έτος)
• Sarah Monette (δεύτερο έτος)
• Chris Roberson (δεύτερο έτος)
• Brandon Sanderson (πρώτο έτος)
  
• John Scalzi (πρώτο έτος)
• Steph Swainston (δεύτερο έτος)

Μετενσαρκώσεις του Αδόλφου;

Κάποιες φωτογραφίες που κάποιον θυμίζουν...
(Για ξανακοιτάξτε καλύτερα τη γάτα σας)

και μία που φέρνει πιο πολύ στον Ιωσήφ Βησσαριώνοβιτς:

ΕΦιστολογιογραφία

fnord
— Αναφορές προς την Διαγαλαξιακή Επιτροπή Νέων Πολιτισμών από τον πράκτορα V
fnord
— Το πρώτο(;) ελληνικό ερισιανό μπλογκ δημοσιεύει σιγά-σιγά το κείμενο των Principia Discordia (ή, Πώς Βρήκα την Θεά και τι της Έκανα Όταν την Βρήκα) στα ελληνικά — μπορείτε να το βρείτε και στα αγγλικά (για τους βιαστικούς)
fnord
— Για τους πολύ βιαστικούς, ολαταλινκμαζικαιβγαλτεακρη.
fnord

(Σόρυ, al-x – πάντως, αν μεταφράσεις την τριλογία ρίξε ένα μέηλ – φαντάζομαι ξέρεις τα 2/3 που είχε βγάλει ο aquarius)

fnord

Ζητήματα κλίμακας

Ένα άτομο υδρογόνου έχει διάμετρο 5 x 10^-8 mm. Το πρωτόνιο στο κέντρο του είναι 100.000 φορές μικρότερο, και το ηλεκτρόνιο χίλιες φορές μικρότερο από το πρωτόνιο. Σ' αυτή τη σελίδα, το ηλεκτρόνιο έχει μέγεθος 1 πίξελ, το πρωτόνιο 1.000 και η απόσταση μεταξύ τους είναι 50.000.000 πίξελ. Αν η ανάλυση της οθόνης είναι 72 πίξελ ανά ίντσα, αυτή η σελίδα έχει πλάτος κάπου 17 χιλιόμετρα!

Ακόμα μεγαλύτερη όμως είναι αυτή η σελίδα, που έχει μέγεθος εννέα τετρακισεκατομμύρια επί εννέα τετρακισεκατομμύρια πίξελ, που στην ανάλυση των 72 πίξελ ανά ίντσα μας κάνει πάνω από τρία δισεκατομμύρια χιλιόμετρα σε κάθε πλευρά! Επίσης, η εικόνα του φόντου έχει 5,4 x 10²⁸ άστρα — όσα θα είχε το σύμπαν αν ήταν 1.000.000 φορές μεγαλύτερο! (Δεν έκανα τους υπολογισμούς, ελπίζω να έχει δίκιο).

Επί τη ευκαιρία, σε προηγούμενο ποστ είδαμε το μέγεθος της Γης σε σχέση με τους άλλους πλανήτες και τον ήλιο. Εδώ υπάρχουν οι ίδιες εικόνες καλύτερα, αλλά και το μέγεθος του ήλιου σε σχέση με άλλα άστρα... θα εκπλαγείτε!

McKitty

Really expensive cat toy στο Vimeo
Αυτό το γατάκι παίζει με πολύ ακριβά παιχνίδια!

Κρυφές ρυθμίσεις του MS Office

Άλλα περί Microsoft
(τα haiku error messages μου άρεσαν ιδιαιτέρως)

Πλησιάζοντας στον Παράδεισο, η βάση είναι το παν

Ο κύριος David Hensel πήγε στην Καλοκαιρινή Έκθεση της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου για να δει το έργο του, που είχε υποβάλει για να εκτεθεί εκεί. Προς μεγάλη του έκπληξη, είδε να εκτίθεται μόνο η βάση, χωρίς το ίδιο το έργο (One Day Closer to Paradise). Είχε κάνει το λάθος να στείλει χωριστά το κεφάλι από τη βάση του, και οι κριτές της έκθεσης τα αξιολόγησαν χωριστά. Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν παραδέχθηκαν πως έκαναν λάθος, αλλά, όπως είπαν, βρήκαν τη βάση αρκετά ενδιαφέρουσα και άξια παρουσίασης, ενώ απέρριψαν το κεφάλι, που φύλαξαν στην αποθήκη για να επιστραφεί στον καλλιτέχνη.
Κάποιοι κακοπροαίρετοι βιάστηκαν να σχολιάσουν πως αυτό δείχνει την κενότητα της σύγχρονης τέχνης.

Δες σχετικά στην Telegraph.

Οικονομική φαρμακοδυναμική

Κι ο πιο φανατικός επικριτής του καπιταλισμού θα δυσκολευόταν να βρει κάτι χειρότερο:

“Μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία μπλοκάρει φάρμακο κατά της τύφλωσης επειδή σκοπεύει να λανσάρει ακριβότερο προϊόν στην αγορά”.

Το Avastin είναι ένα νέο αντινεοπλασματικό φάρμακο για τον καρκίνο του εντέρου και κατασκευάζεται από την Genentech. Τελευταία, οφθαλμίατροι βρήκαν πως με πολύ μικρές ποσότητες Avastin μπορούν να αντιμετωπίσουν μια εκφυλιστική ασθένεια των οφθαλμών. Αυτή η θεραπεία είναι πολύ φτηνή, καθώς ένα φιαλίδιο Avastin μπορεί να δώσει για τη συγκεκριμένη αγωγή πολλές δόσεις για πολλούς ασθενείς. Η Genentech, όμως, αρνείται να υποβάλλει αίτηση έγκρισης για τη συγκεκριμένη χρήση του Avastin, και σχεδιάζει την παραγωγή ενός μέρους της φόρμουλας με την ονομασία Lucentis. Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά; Η τιμή: $3.300 ανά mg Lucentis έναντι $5,50 ανά mg Avastin.

Διαβάστε την είδηση στην Guardian και στην Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας.

* Καθώς σ' αυτή την περίπτωση το επιπλέον κέρδος της εταιρείας από την μη αναμενόμενη χρήση του φαρμάκου είναι ένα “έξτρα” κέρδος ούτως ή άλλως, η προσπάθεια της Genentech να μεγιστοποιήσει αυτό το κέρδος εις βάρος των ασθενών είναι εντελώς απαράδεκτη — παρότι ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας μας μπορεί να βλέπει αυτή την “οπτική μέσω ισολογισμού” ως λογική, και η συγκεκριμένη ενέργεια δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ποινικά ως εγκληματική.
Μια κοινωνία που θα μπορούσε να χειριστεί ικανοποιητικά κάτι τέτοιο, ή, ακόμα καλύτερα, μια κοινωνία που θα προσέγγιζε το ζήτημα της φαρμακευτικής αγωγής με διαφορετικό τρόπο — χωρίς πατέντες και “δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας” — ανήκει σίγουρα στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας — όπως άλλωστε ανήκε και η ανωτέρω είδηση, πριν από χρόνια.

Τούρτα Ζόμπι

...και μια συνταγή, για όσους έχουν προτίμηση στα γλυκά και στις ταινίες τρόμου συγχρόνως: Τούρτα Ζόμπι.
Από το site They're coming to get you, Barbara, των αδελφών Μπάρμπαρα Τζο και Μπάρμπαρα Μαίη, όπου μπορείτε να βρείτε, εκτός από τις συνταγές (Killer Rats Cake, κ.ά.) και κριτικές ταινιών τρόμου, ή να δοκιμάσετε τις γνώσεις σας στο horror quiz.

Extra: Cherry eyballs

Μια άλλη Sushi Cat

Με λένε Sushi κι οι συγκάτοικοί μου μού διαβάζουν συνέχεια επιστημονκή φαντασία. Έχω γράψει κι εγώ κάποια διηγήματα, αλλά μου λένε ότι είναι fantasy! Έχω θυμώσει πολύ!

Επιστροφή από το Μεθυσμένο Φεγγάρι #4

Καλωσήρθες και πάλι, ευγενικέ αναγνώστη, για τη συνέχεια της διήγησης των θαυμαστών γεγονότων εκείνου του Σαββατοκύριακου στην Ερμούπολη. Βρισκόμασταν, πριν μας διακόψουν, στις αναγνώσεις μικρο-διηγημάτων στο Sport Cafe της παραλίας.

Πολλά από τα διηγήματα ήταν χιουμοριστικά και αύξησαν την ευθυμία της ατμόσφαιρας, αλλά η ευχάριστη έκπληξη ήταν ένα ποίημα — μια υποκατηγορία της εφ που είναι αδίκως παραμελημένη στην Ελλάδα. Τελευταίο, ένα μικρό δρώμενο από τους Μίμου Άπτου, που μας αποτέλειωσε (όπως νομίσαμε, μην ξέροντας τι μας περίμενε αργότερα).

Η ώρα είναι εννέα, και συνέχεια πάλι στο κτήριο Κορνηλάκη, όπου η ομάδα Ακροποδητί παρουσιάζει την χοροθεατρική παράσταση “Ο τελευταίος κάτοικος της γης θα είναι ο (υ)ιός μας” σε 130 περίπου άτομα, παρότι η πρεμιέρα είχε γίνει την προηγούμενη μέρα, όταν εμείς βλέπαμε τις μικρού μήκους. Black light κι ένα διπλό χαμηλό φως που περιστρέφεται, λευκές φούστες, άσπρες μάσκες, ελάχιστος λόγος, οι φωτογραφίες μας βγήκαν πίσσα.

Μια ώρα πριν από τα μεσάνυχτα, και το μπαρ Αγορά, στην πλατεία και πάλι, γεμίζει κόσμο. Ο Νίκος Αλμπανόπουλος διαβάζει με τον ηθοποιό Γιώργο Μιχαλάκη το διήγημά του “Οι Άντρες Συχνάζουν στο Μεθυσμένο Φεγγάρι“. Ρεσιτάλ ανάγνωσης — τι λέω, παράσταση — κι ο κόσμος παραληρεί, χωρίς υπερβολή κλαίμε από τα γέλια.

Δυο λέρες διαστημο-ναυτικοί, Γήινοι — απ' αυτούς που ξέρετε, τους Γηιναράδες — μπουκάρουν στο γνωστό διαστημικό μπαρ “Το Μεθυσμένο Φεγγάρι". Αφού κριτικάρουν τους πάντες και τα πάντα, από τους βάρβαρους της Γαλαξιακής Ένωσης που όταν εμείς μεγαλουργούσαμε αυτοί έτρωγαν ακόμη βελανίδια (από την ανάποδη!) μέχρι την πόρνη της γωνίας που (λόγω των ενδογαλαξιακών επιμειξιών) φαίνεται να είναι 75% Καντόρεια, 25% Μπρεγκόρεια και 100% Βλεννόρροια, και μετά από πολλά απερίγραπτα ευτράπελα, γνωρίζουν δυο τετράχειρες γκομενάρες. Τύφλα από τα δοντίχ που έχουν πιει (παρά τον άγραφο νόμο που επιβάλλει για κάθε τρία δοντίχ να πίνεις ένα ξεδοντίχ) πηγαίνουν στην καμπίνα τους... όπου τους περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη!
Ήταν κάτι που θα έπρεπε να το ακούσει κανείς — κι ελπίζω κάποιος να το έχει ηχογραφήσει — γιατί είναι αδύνατον να περιγραφεί με λίγα λόγια. Ζητώ συγνώμη από τον Νίκο και τον Γιώργο για τυχόν λάθη, αλλά υποκύψαμε στον καταιγισμό των πυρών τους.

Αν δεν πιεις το ξεδοντίχ σου, δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί στο Μεθυσμένο Φεγγάρι, είτε είσαι Γήινος είτε Εξωγήινος... και να προσέχεις τις παρέες από το διπλανό τραπεζάκι...

Τέλος πάντων, η βραδιά έκλεισε με την μεταμεσονύκτια προβολή της ταινίας X-Men 2. Το κοινό κυρίως φοιτητές, οι υπόλοιποι στις ταβέρνες.

...Τέλος και της δεύτερης μέρας...

Και ξημερώνει Κυριακή, και στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Ερμούπολης, που είναι ζωντανή και δραστήρια, περίπου 40 άτομα (όσα χωράνε στο αναγνωστήριο) παρακολουθούμε την συζήτηση περί Εναλλακτικής Ιστορίας στην Λογοτεχνία του Φανταστικού. Ομιλητές, (από αριστερά) ο Θανάσης Βέμπος (Επέτειος), ο Δημήτρης Φύσσας (Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος) και ο Χρήστος Κώνστας (Ψυχοϊστορία) ενώ συντονίζει ο Δημήτρης Σπυρίδωνος (Ε.Φ.Ζιν).

Ο Βέμπος μας λέει πως κρατούσε επί χρόνια σημειώσεις από άρθρα γεωπολιτικής για το μυθιστόρημά του, ενώ ο Φύσσας, που έχει θητεύσει στο κόμμα (το ένα το γνωστό) είπε μεταξύ άλλων το “Η λογοτεχνία είναι λογοτεχνία, η ζωή είναι ζωή, αυτά τα γράφουμε και τα διαβάζουμε για την πλάκα μας. Ούτε προβλέψεις κάνουμε, ούτε πολιτικοί είμαστε, ούτε παράγουμε πολιτική. Δεν πρέπει να τα μπερδεύουμε, διαφορετικά θα γίνουμε σαν τους διάφορους, που τους ξέρετε πολύ καλά, που είναι μουρλαμένοι και τρελαμένοι. Ε, εμείς δεν είμαστε. Χαιρόμαστε για την χαρά μας και διαβάζουμε λογοτεχνία. Άλλη η ζωή, άλλη η τέχνη, έτσι νομίζω εγώ τουλάχιστον”. Ο Κώνστας μας έδωσε ένα παράδειγμα των απαρχών της εναλλακτικής ιστορίας από την καθημερινή ζωή: “Εγώ φταίω που σε παντρεύτηκα. Αν είχα πάρει τον Μήτσο, τώρα θα ήμουνα...”

Το μεσημέρι στην Πλάστιγγα, ένα ζεστό, φιλικό βιβλιοπωλείο με μικρό καφέ και χώρους ανάγνωσης, ο Μιχάλης Μεϊμάρης διαβάζει το διήγημά του “Σύρα–Συνέδριο–Συνωμοσία”. Δυνατές εικόνες και περιγραφές, χωρίς φιοριτούρες, στον χώρο του μαγικού ρεαλισμού. Άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.


Λυπούμαστε που χάνουμε τη βραδινή συναυλία του πρωτοποριακού ελληνικού γκρουπ drog A tek στο Μποέμ, αλλά πρέπει να πάρουμε το καράβι για τον Πειραιά. Μετά από μια τελευταία επίσκεψη στο Daidadi, ακολουθούν συγκινητικοί αποχαιρετισμοί. Ο Αλμπανόπουλος δηλώνει πως μας περιμένει τον Απρίλιο του 2007, εμείς δηλώνουμε ότι θα είμαστε και πάλι εκεί — γιατί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά περάσαμε καλά!